بزرگنمايي:

پیام خراسان - علامه در حدود چهل سال متوالی و روزانه 11 تا 13 ساعت از عمر پرحاصلش را وقف جمع آوری کتای الغدیر کردند و برای نوشتن الغدیر، 10 هزار کتاب را به طور کامل خواندند.
به گزارش ایسنا، مقام معظم رهبری به تبین سبک زندگی اهتمام ویژه‌ای داشتند و به اولین موردی که اشاره دارند فرهنگ کار در میان ایرانیان به خصوص ضعف در فرهنگ کار جمعی است و می‌فرمایند:«چرا فرهنگ کار جمعی در جامعه‌ ما ضعیف است؟ این یک آسیب است.
با اینکه کار جمعی را غربی‌ها به اسم خودشان ثبت کرده‌اند، اما اسلام خیلی قبل از اینها گفته است: «تعاونوا علی البرّ و التّقوی»، یا: «و اعتصموا بحبل اللّه جمیعا». یعنی حتّی اعتصام به حبل‌اللّه هم باید دسته‌جمعی باشد؛ «و لا تفرّقوا».
برای اینکه مصداق فرهنگ کار را در اسلام ببینیم سراغ الگو ها رفتیم. یکی از این الگوهای اسلامی ـ ایرانی و شیعی که می‌تواند در فرهنگ کار و پشتکار به عنوان سرمشق مطرح شود علامه امینی است. 
علامه امینی نویسنده اثر سترگ مجموعه 20 جلدی الغدیر است. کار آنقدر بزرگ است که مرحوم آیت‌الله العظمی میرزاعبدالهادی شیرازی رحمهالله علیه در تقریظی که بر الغدیر نوشته‌اند، نکته جالبی را تذکر داده‌اند. فرمودند: ایشان در میان ما در نجف نبود و در دیدگاه و منظر خودمان نبود. الغدیر که از چاپ بیرون می‌آمد، فکر می‌کردیم کار گروهی است، کار یک سازمانی است، کار یک نفر نمی‌تواند باشد! و ایشان به تنهایی کار یک گروه و سازمان را کرده است!
این اثر سترگ با تلاش و کوشش طاقت فرسایی نوشته شده است. برای روشن شدن ارزش کار اثر الغدیر باید گفت از نخستین قرون اسلامی تاکنون، در دفاع از تشیع و حقانیت امام علی‌بن‏‌ابی‌طالب(ع) آثار و تالیفات فراوانی به رشته تحریر درآمده است ولی در میان همه این پژوهش‌ها «الغدیر» از جایگاه رفیع و منزلت ‏خاصی برخوردار است. و تاکنون از حیث محتوی و استحکام مطالب، ابتکار و نوآوری، جامعیت و تنوع موضوعات، و حجم و گستردگی کتاب، اثری که از هر حیث‏ بتوان آن را با «الغدیر» قابل مقایسه دانست، نگارش نیافته است. بدین لحاظ می‌‏توان گفت که «الغدیر» در نوع خود نمونه منحصر به فرد است.
علامه امینی برای تالیف این کتاب هر روز به کتابخانه می‌رفت به دقت مشغول مطالعه نسخ خطی می‌شد. اما ساعت کار رسمی کتاب‌خانه محدود بود و عطش علامه به حقیقت نامحدود. علامه برای رفع این مشکل کتابدار را راضی کرد بعد از پایان کار، در کتابخانه را به روی امینی ببند و امینی را با کتاب‌ها تنها بگذارد. در این راه مشقات بسیاری کشید. یک نمونه از این رنج مفصل در اشاره مجمل علامه پیداست. «آن وقت‌ها، در نجف نه پنکه بود و نه وسایل خنک‌کننده دیگر. در آن شرایط سخت، من هر روز برای مطالعه به حسینیه شوشتری‌ها می‌رفتم که تعدادی کتب ارزشمند کهن در آن یافت می‌شد. زمانی که کتابخانه تعطیل می‌شد به کتابدار می‌گفتم: مطالعه من هنوز تمام نشده است. تو می‌خواهی بروی، برو، ولی اجازه بده من بمانم و مطالعه‌ام را ادامه بدهم. او در حسینیه را می‌بست و می‌رفت و مرا در کتابخانه تنها می‌گذاشت و من ساعت‌های دراز روی کتاب‌ها می‌افتادم و مطالعه می‌کردم و یادداشت برمی‌داشتم. غرق شدن در مطالعه، مرا بکلی از گذشت زمان غافل می‌ساخت و تنها زمانی به خود می‌آمدم، که می‌دیدم قالیی که روی آن نشسته‌ام (از ریزش مداوم عرق) کاملاً خیس شده و بدنم (همچون بیمار تب زده) از گرمای شدید فضای بسته کتابخانه، یک پارچه آتش می‌نماید!»
علامه در حدود چهل سال متوالی و روزانه 11 تا 13 ساعت از عمر پرحاصلش را وقف جمع آوری آن کردند. سعی و تلاش شگفت انگیز در این جمله او درک کرد. می‌گوید: من برای نوشتن الغدیر، 10 هزار کتاب را از " ب " بسم‌الله تا " ت" تمّت خوانده‌ام و به 100 هزار کتاب مراجعه مکرر داشتم.
وی در " الغدیر" کوشیده است با نام‌بردن از 110 تن از صحابه و 84 نفر از تابعین پیامبر (ص) ـ که حدیث غدیر را رویات کرده‌اند ـ ولایت مطلقه ائمه معصومین را از طریق اثبات خلافت بلافصل امام علی (ع) اثبات کرده و سپس ولایت غیر معصوم را نفی کند.
انتهای پیام