بزرگنمايي:

پیام خراسان - به گزارش ؛ پاییز سه سال قبل بود که کلنگ طرح پیاده‌راه‌سازی بزرگ‌ترین راسته مانتوفروشان مشهد در خیابان ایثار به زمین خورد، اما نونوارسازی این محله یک ایراد بزرگ داشت. عیب اساسی آن این بود که با وجود ظرفیت‌های خاص و متفاوت این گذر محوری و بیش از سیصددهنه مغازه در یک راسته خیابان، حتی یک چشمه سرویس بهداشتی عمومی درنظر گرفته نشده بود.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
آن هم در محله‌ای که معدن لباس‌های رنگارنگ است و تا دلتان بخواهد زائر و مجاور ایرانی و خارجی در روز‌های مختلف سال به آن، مراجعه می‌کنند. علاوه بر آن درست بیخ گوش آن بزرگ‌ترین بازار یراق‌آلات و دکمه و آستر و دیگر ملزومات لباس مشهد وجود دارد.
بیش از 10 سال است که ساکنان و کاسبان این محله پرجنب‌و‌جوش، پیگیر رفع مشکل نبود سرویس بهداشتی هستند. موضوعی که با این همه پیگیری‌ها همچنان بی‌پاسخ مانده است.
ساکنان این محله همین چند وقت پیش دوباره پرونده این چالش را باز کردند و از صدای مردم شهرآرا خواستند تا با حضور در این بازار، زوایای دیگری از این معضل را به تصویر بکشد و از مسئولان ذی‌ربط پیگیر پاسخ قانع‌کننده باشد.
پیشنهاد حفر زیرزمین در سرچهارراه مغازه‌های مانتوفروشی از گذر اصلی خیابان ایثار به فرعی‌ها نیز سرایت کرده است. خیابان ایثار در کنار فروشگاه‌های کوچک و بزرگ مانتو، لباس، شال و روسری، بافت مسکونی نیز دارد. البته به گفته کسبه محله تعدادی از این واحد‌های مسکونی انبار مغازه‌های دوروبر شده است.
با سعید بهزادی، رئیس سابق شورای اجتماعی این محله که به گفته خودش بیش از 10 سال است پیگیر رفع معضل سرویس بهداشتی عمومی در محله است خیلی اتفاقی و در محل کسبش، در یکی از مغازه‌های ابتدای خیابان برخورد می‌کنیم.‌
می‌گوید: بیش از 10‌سال دویدیم و کلی مسئول شهری به اینجا آمدند و مشکل را دیدند و قول دادند و رفتند، اما به نتیجه‌ای نرسیدیم. به طور حتم دغدغه‌شان نیست که برطرف بشود و گرنه داستان پیچیده‌ای نیست.
این فعال فرهنگی و کاسب جوان ادامه می‌دهد: یک زمینی ابتدای خیابان ایثار وجود دارد که فضای بسیار خوبی برای احداث سرویس بهداشتی است. سال‌ها پیش به شهرداری پیشنهاد دادیم برای یکی از همین زمین‌های رهاشده مجوز ساخت پارکینگ و چند مجوز تجاری دیگر با امتیاز‌های ویژه به مالک بدهد تا مالک نیز ترغیب شود یک طبقه از آن را به سرویس بهداشتی عمومی و نمازخانه اختصاص دهد که شهرداری نپذیرفت.
او درباره دیگر پیشنهاد‌های کسبه در این سال‌ها به شهرداری و دست‌اندرکاران می‌گوید: از طرف دیگر هیچ‌کدام از 300 کاسبی که در این راسته بازار کاسبی می‌کنند حاضر نمی‌شوند که مقابل مغازه‌شان سرویس بهداشتی ساخته شود. برای همین در چنین خیابان اسم‌و‌رسم‌داری سال‌هاست با این معضل دست‌و‌پنجه نرم می‌کنیم.
کاسب دیگری هم که متوجه می‌شود پیگیر مسئله سرویس بهداشتی در گذر ایثار هستیم، از فرصت استفاده می‌کند و در این باره می‌گوید: در ابتدای همین خیابان ملکی متعلق به شرکت قطار شهری و متروست که شهرداری می‌توانست به‌راحتی با توافق‌نامه‌ای آن زمین را به سرویس بهداشتی تبدیل کند، اما این فرصت هم از دست رفت و به شخصی برای کسب و‌کار واگذار شد.
خراب‌کاری در اتاق پرو مالک فروشگاه دیگری در راسته بازار ایثار نیز از پیگیری‌هایش می‌گوید. او از اولین کاسب‌های قدیمی محله است و زمانی کفش آهنین به پا کرده بود تا یک بار برای همیشه معضل محله‌اش را رفع کند. او از مصائب نداشتن سرویس بهداشتی با وجود این همه مغازه در ایثار می‌گوید: روز‌های اوج کار در تابستان و بهار، محال است داخل اتاق پرو‌ها و با لباس‌های نو خراب‌کاری نشده باشد. چقدر یک کاسب باید خسارت ببیند و اعتبار مغازه‌اش خدشه‌دار شود.
برای همین گاهی که می‌بینم همراه مشتری کودک یا بزرگ‌سال بیمار است، او را به سرویس بهداشتی داخل فروشگاه راهنمایی می‌کنم، اما این دل‌سوزی نیز برای ما زیان‌بار بوده طوری که کثیف کاری در سرویس‌ها و سرقت شیرآلات بدیهی‌ترین اتفاق‎ها بوده است.
این کاسب قدیمی می‌گوید: ما مشتری‌هایی از کشور‌های دیگر داریم و همچنین هم‌وطنان ما از سراسر کشور مشتری ما هستند. نمی‌دانم چرا شهرداری این خواسته حداقلی، اما ضروری را پشت گوش می‌اندازد و اهمیتی برایش قائل نمی‌شود.
اما و‌اگر‌های باز شدن در سرویس بهداشتی مساجد محمد آقایی، کاسب جوانی است که پیشنهادی برای شهرداری دارد. می‌گوید: شهرداری یکی از همین ملک‌ها را خریداری کند و سرویس بهداشتی بسازد.
این کاسب با اشاره به اینکه محال است روزی چند نفر از او سراغ سرویس بهداشتی را نگیرند، ادامه می‌دهد: مغازه کوچک من جای احداث سرویس بهداشتی ندارد و مجبورم به وقت ضرورت در مغازه را ببندم و از سرویس بهداشتی مغازه‌دار‌ها و صاحبان کارگاه‌های تولیدی استفاده کنم. گاهی که این امکان وجود ندارد باید خودم را به نزدیک‌ترین مسجد که بیست‌دقیقه فاصله دارد، برسانم.
در بسته مساجد‌ می‌پرسم مساجد دیگری هم دوروبر هستند که برای رفع مسئله مردم پای کار آمده باشند و او این‌طور پاسخ می‌دهد: درِ سرویس بهداشتی مسجد‌های اطراف در بیشتر مواقع، بسته است و سرویس بهداشتی را در خوش‌بینانه‌ترین حالت هنگام برگزاری نماز باز می‌کنند. خیلی هایشان هم می‌گویند شهرداری به ما هزینه‌ای نمی‌دهد که ما خدماتی به شهروندان ارائه بدهیم.
گلایه‌های ساکنان محله هم دست کمی از کسبه ندارد. مرادی، یکی از ساکنان قدیمی به نمایندگی از ساکنان می‌گوید: بعضی شهروندنما‌ها گوشه دنج خیابان و جلو خانه مردم را با سرویس بهداشتی اشتباه می‌گیرند. در این شهر بسیاری از منازل که در مجاورت تجاری‌ها قرار دارند از پارک کردن خودرو مشتری و کاسب مقابل در خانه‌شان، شاکی هستند و ما از بوی بد و متعفن و خراب‌کاری کوچک و بزرگ.
او پیشنهادی دارد: چرا شهرداری برای این معضل راهکاری اساسی پیدا نمی‌کند؟