پیام خراسان - آدولف هیتلر (Adolf Hitler)، رهبر حزب نازی آلمان، یکی از قدرتمند‌ترین و بدنام‌ترین دیکتاتور‌های قرن بیستم بود. هیتلر برای بدست آوردن قدرت مطلق در آلمان از آغاز سال 1933 بر مشکلات اقتصادی، نارضایتی‌های مردمی و تجاوزات سیاسی سرمایه‌گذاری کرد. حمله آلمان به لهستان در سال 1939 منجر به جنگ جهانی دوم شد و تا سال 1941 نیرو‌های نازی بخش اعظم اروپا را اشغال کردند.
ضدیت بدخیم هیتلر با نژاد سامی و تعصب او بر نژاد آریایی باعث قتل حدود 6 میلیون یهودی و سایر قربانیان هولوکاست شد. پس از آنکه جنگ بر علیه او شد، هیتلر در آوریل سال 1945 در یک پناهگاه در برلین خودکشی کرد.

هیتلرِ جوان هیتلر با طرد کردن اقتدار اتریش – مجارستان، علاقه‌ی اولیه‌اش به ملی‌گرایی آلمان را نشان داد. این ناسیونالیسم بعدا به نیروی محرک زندگی هیتلر تبدیل می‌شود. در سال 1903، پدر هیتلر ناگهان در گذشت. دو سال بعد، مادرش به او اجازه داد که مدرسه را ترک کند. پس از مرگ او در دسامبر سال 1907، هیتلر به وین نقل مکان کرد و به عنوان یک کارگر و نقاش آبرنگ پاره‌وقت کار می‌کرد. وی دوبار به آکادمی هنر‌های زیبا مراجعه کرد و هر دوبار رد شد. به دلیل نداشتن پول بدون مستمری به عنوان یک یتیم و بودجه‌ی حاصل از فروش کارت پستال، وی در پناهگاه بی‌خانمان‌ها ماند. بعد‌ها هیتلر به این سال‌ها به عنوان زمانی که برای اولین بار سامی ستیزی در او پرورش یافت، اشاره می‌کند. اگرچه بحث‌هایی بر سر این گفته وجود دارد. در سال 1913، هیتلر به مونیخ نقل مکان کرد. در آغاز جنگ جهانی اول، وی درخواست خدمت به ارتش آلمان را داد و در آگوست 1914 پذیرفته شد، اگرچه او هنوز شهروند اتریشی بود.
اگرچه آدولف هیتلر بخش اعظم خدمت خود را به دور از خط مقدم گذراند، در تعدادی از نبرد‌های مهم حضور داشت و در نبر «سام» زخمی شد. هیتلر به دلیل فروپاشی جنگ تلخ‌تر شد و این تجربه، میهن‌پرستی پرشور آلمانی او را تقویت کرد. هیتلر از تسلیم آلمان در سال 1918 شوکه شد. او مانند سایر ملی‌گرایان آلمانی، قاطعانه معتقد بود که ارتش آلمان به رهبران غیرنظامی و مارکسیست‌ها خیانت کرده. آلمان نازی پس از جنگ جهانی اول، هیتلر به مونیخ بازگشت و به کار خود برای ارتش آلمان ادامه داد. او به عنوان یک افسر اطلاعاتی، فعالیت‌های حزب کارگران آلمان را زیر نظر داشت و بسیاری از عقاید ضد سامی، ناسیونالیستی و ضد مارکسیستی بنیان‌گذار حزب آنتون درکسلر را فراگرفت. در سپتامبر سال 1919 هیتلر به حزب کارگران آلمان پیوست، حزبی که نام خود را به «NATIONALSOZIALISTISCHE DEUTSCHE ARBEITERPARTEI (NSDAP)» تغییر دارد؛ که غالبا به اختصار نازی‌ها خوانده می‌شود. هیتلر شخصا پرچم حزب نازی را طراحی کرد و نماد صلیب شکسته را درون یک دایره‌ی سفید با زمینه‌ی قرمز قرار داد. او خیلی زود به دلیل سخنرانی‌های تندش علیه پیمان ورسای، سیاستمداران رقیب، مارکسیست‌ها و یهودیان انگشت‌نما شد. در سال 1921، آدولف هیتلر به عنوان رئیس حزب نازی، جایگزین درکسلر شد.

او خود را «FÜHRER» (رهبر) نامید و با بدست آوردن کنترل کامل بر قوه‌ی مقننه و اجرایی دولت، شروع به سرکوب سیستماتیک مخالفان سیاسی باقیمانده کرد تا جایی که در 14 ژوئیه سال 1933 حزب نازی هیتلر تنها حزب سیاسی قانونی در آلمان اعلام شد و هیتلر در اکتبر همان سال، دستور خروج آلمان از لینگ ملل را صادر کرد. قوانین و مقررات هیتلر علیه یهودیان از سال 1933 تا آغاز جنگ در سال 1939، هیتلر و رژیم نازی او صد‌ها قانون برای محدود و محروم کردن یهودیان در جامعه وضع کردند. این قوانین ضد سامی در تمام سطوح حکومتی صادر شدند و اینگونه نازی‌ها فرصت یافتند تا نسبت به آزار و اذیت یهودیان متعهد شوند. در اول آوریل سال 1933، هیتلر تحریم ملی مشاغل یهودی را به اجرا گذاشت و به دنبال آن «قانون احیای خدمات عمومی حرفه‌ای» در 7 آوریل تصویب شد که یهودیان را از خدمات دولتی محروم می‌کرد. این قانون اجرای «بند آریایی» توسط نازی‌ها بود که خواستار محرومیت یهودیان و غیر‌آریایی‌ها از سازمان‌ها، اشتغال و در نهایت همه‌ی جنبه‌های زندگی عمومی بود.

در اردوگاه‌های کار اجباری و کشتار جمعی اعدام‌ها و قتل‌های گسترده‌ای صورت گرفت. علاوه بر یهودیان، لهستانی‌ها، کمونیست‌ها، همجنس‌گرایان، شاهدان یهوه و اتحادیه‌های صنفی نیز تحت تعقیب بودند. از زندانیان به عنوان کارگران اجباری جهت گسترش اردوگاه‌ها استفاده می‌شود. آن‌ها در معرض گرسنگی، شکنجه و وحشیگری‌های وحشتناک از جمله آزمایشات پزشکی دردناک و کشنده قرار می‌گرفتند. پناهگاه هیتلر در اوایل سال 1945، هیتلر فهمید که آلمان در حال شکست خوردن در جنگ است. اتحاد جماهیر شوروی، ارتش آلمان را به اروپای غربی سوق داده بود، ارتش سرخ آن‌ها برلین را محاصره کرده و متفقین از غرب به خاک آلمان پیشروی می‌کردند. در 16 ژوئیه، هیتلر مرکز فرماندهی خود را به یک پناهگاه زیرزمینی در برلین منتقل کرد. در نیمه شب 29 آوریل 1945، هیتلر در همان پناهگاه با دوست‌دخترش «اوا براون» طی یک مراسم کوچک ازدواج کرد. در همان زمان، هیتلر از اعدام دیکتاتور ایتالیایی «بنیتو موسولینی» مطلع شد و ترسید که مبادا همان اتفاق برای او رخ دهد.

هیتلر چگونه مرد؟ آدولف هیتلر فردای آن روز (29 آوریل 1945) ، با ترس از دستگیری توسط نیرو‌های دشمن، خودکشی کرد. او یک دوز سیانید مصرف کرد و سپس به سر خود شلیک کرد. گفته می‌شود براون نیز در همان زمان خود را با سیانید مسموم کرده ‌است. هیتلر در هنگام مرگ 56 ساله بود. برلین در 2 مه 1945 به دست نیرو‌های شوروی افتاد. پنج روز بعد، در 7 مه، آلمان بدون قید و شرط تسلیم متفقین شد.