بزرگنمايي:

پیام خراسان - علی جانباز در گفت‌و‌گو با پانا درباره حوزه‌ها و بخش‌های مختلف فرهنگ و هنر که به کودک و نوجوان مرتبط است گفت: « این بحث از دو جنبه قابل‌بررسی است، اولین جنبه حوزه بازار است برای مثال در بازار کتاب رتبه دوم فروش کتاب بعد از کتاب‌های کمک‌درسی، کتاب‌های کودک و نوجوان است و اگر بخواهیم یک پیش‌بینی‌ کنیم قطعاً کتاب‌های کودک و نوجوان بیش از دیگر کتاب‌هایمان یعنی کتاب‌های تاریخی، جغرافیایی ، پزشکی، علمی و.
. موردتوجه است و تقریباً حجم آن‌ها باهم یکی است پس نتیجه می‌رود بازار کتاب کودک و نوجوان بازار مؤثری دارد.»
وی افزود: «نکته دوم در حوزه بازار محتوای ویدیویی است، در حال حاضر بعد از سینمای کمدی پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ما در طی سه سال اخیر فیلم‌های انیمیشن بودند. اما چرا در این حیطه توجهات روی مخاطبین نیست؟ ما مساله‌مان در جامعه این است که سیاست‌گذاری‌های قشری‌مان دچار چالش است برای مثال سیاست‌گذاری حوزه زنان، حوزه جوانان و نوجوانان و... به‌طورکلی در این حیطه‌ها دچار چالش‌های عمده هستیم.»
رئیس حوزه هنری کودک و نوجوان اضافه کرد: «از حیطه غالب و بخش که نگاه می‌کنید اتفاقاً مخاطب کودک و نوجوان به‌عنوان مخاطب پرمصرف حوزه محتوایی کتاب شناخته می‌شود و بازار به‌شدت جدی‌ای دارد اما از حیطه مخاطب که نگاه کنید سیاست‌گذاری و تنظیم گری و توجه به این مخاطب متأسفانه کمتر است البته چرا این را عرض می‌کنم به جهتی که ما عموماً چون جامه‌مان تبدیل می‌شود به بخش‌بندی زیر هجده سال و بالای هجده سال و به‌نوعی سن کار و بازنشستگی را ما در جامعه‌مان دسته‌بندی می‌کنیم عموماً توجه‌ها به مجموعه آموزش‌وپرورش است. یعنی نمی‌توان گفت مجموعه کودک و نوجوان متولی ندارد، چرا دارد، متولی آن مجموعه آموزش‌وپرورش است که هم به‌نوعی سن زیر شش سال و هم بالای شش سال را زیر نظر دارد.»
وی ادامه داد: «اشکال ما در توجهات این است که ما در مجموعه آموزش‌وپرورش نظام رتبه‌بندی یا به قولی نظام اولویت‌بندی مسائل آموزش‌وپرورش، از حیطه آموزش به آن توجه می‌شود درصورتی‌که اگر بخواهد توجهی صورت بگیرد در این حوزه به نظرم عموماً توجهات باید روی آموزش‌وپرورش باشد یعنی باید قبول کند که من هم در حوزه تصمیمات رسمی و غیررسمی روبه‌رو می‌شوم. یک اشتباهی که اینجا دارد صورت می‌گیرد این است که ما داریم در کنار کار رسمی امر کار غیررسمی را باب می‌کنیم در جامعه یعنی ادبیاتی در سیاست‌گذاری ما شکل‌گرفته است که رسمی را چه کسی مدیریت کند و غیررسمی را چه کسی مدیریت کند.»
جانباز همچنین گفت: «خود آموزش‌وپرورش می‌گوید من متولی مدارس هستم نمی‌توانم برایش رقیب‌های جدیدی شکل بدهیم اساساً این ایده یعنی چه؟ این ایده کمک می‌کند به مرگ مدرسه، ما باید بتوانیم مدرسه را در حال حاضر تغییر پارادایمی بدهیم، مدرسه‌ در همان ایده‌ای که در سند تحول بنیادین است قرار بگیرد مدرسه کانون تحولات فردی و اجتماعی دانش‌آموز شود.»
وی اضافه کرد: «اما نباید مدرسه با انیمیشن، کتاب، اسباب‌بازی با بازی شکل بگیرد؟ اتفاقاً ما برای این توجهات باید به ایده مدرسه کانون همه توجهات و مخاطب زیر هجده سال است برگردیم، از این جنبه به نظرم توجه به موضوع کودک و نوجوان از آموزش‌وپرورش می‌گذرد و ما هرچقدر توجهمان به آموزش‌وپرورش بیشتر باشد و سیاست‌گذاری جدی‌تری داشتی باشیم موضوع توجهاتمان هم به این مخاطب بیشتر می‌شود.»
علی جانباز در پایان گفت: «در حال حاضر حوزه هنری در چهار سال اخیر تعامل استراتژیکی را با مجموعه آموزش‌وپرورش شروع کرده است یعنی ما در حوزه هنری مباشر جدی آموزش‌وپرورش هستیم یعنی در این تغییری که داریم شکل می‌دهیم می‌گوییم ما به جهتی که سازمان تولید هستیم در حوزه هنری و تولید فرهنگی و هنری را انجام می‌دهیم، می‌توانیم به شکل جدی مباشر، همراه و شریک راهبردی آموزش‌وپرورش در امر توجه به تولید محصول فرهنگی باشیم، از طرفی خودمان را همراه، مشارکت پذیر و فعال در عرصه تعلیم و تربیت می‌دانیم و در این حیطه هم با معاونت پرورشی، کانون پرورش فکری ، سازمان دانش‌آموزی و دیگر تشکلات ارتباط صمیمانه وموثر داریم.»