بزرگنمايي:

پیام خراسان - _در آستانه سالروز میلاد حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)، شهر مقدس قم، گویی جامه‌ای از نور بر تن کرده است. 
حضور حضرت ابوالفضل (ع)، که نماد ایثار، وفاداری و شجاعت است، در قلب‌های مردم قم زنده است. گنبد‌های طلایی حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) در این روز، جلوه‌ای دیگر به خود می‌گیرند و گویی با نورانی‌تر شدن، پیام‌آور شادی و سرور هستند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
خیابان‌های اطراف حرم، مملو از مردمانی است که با چهره‌هایی شاد و دلی سرشار از عشق، به سوی بارگاه مقدس می‌آیند تا در این جشن معنوی شرکت کنند.
در این روز، صدای مداحی‌ها و ذکر‌های پراکنده از مساجد و حسینیه‌ها، فضای شهر را آکنده از روحانیت و معنویت می‌کند. بازار قم نیز حال و هوای دیگری دارد؛ مغازه‌ها با چراغ‌های رنگارنگ و تزئینات زیبا، گویی در این جشن بزرگ سهیم شده‌اند و مردم برای خرید شیرینی و هدایا به یکدیگر، شور و شوقی وصف‌ناشدنی دارند.
شهر قم در این روز، نه تنها مکانی برای تجلیل از میلاد حضرت ابوالفضل (ع) است، بلکه نمادی از وحدت، محبت و ایمان است. این روز، یادآور فداکاری‌های آن بزرگوار در راه امامت و ولایت است و مردم قم با حضور در این جشن، عشق خود را به خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) نشان می‌دهند.
این روز، نه تنها یک جشن، بلکه تجلی عشق، ایمان و امید است که در قلب‌های مردم قم و همه شیعیان جهان جاودانه خواهد ماند.
چرا حضرت ابوالفضل (ع) را باب الحوائج می‌نامند؟ حجت الاسلام محمدی، کارشناس مذهبی درباره لقب باب الحوائج قمر بنی هاشم حضرت عباس (ع) گفت: در باور شیعیان، حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)، پرچم‌دار وفاداری و ایثار در واقعه کربلا، نه تنها نماد شجاعت و فداکاری است، بلکه به عنوان «باب الحوائج» (درگاه برآورده شدن حاجات) شناخته می‌شود. این لقب برخاسته از جایگاه رفیع ایشان نزد خداوند و اعتقاد عمیق مردم به اجابت دعا‌ها و نیاز‌ها از طریق توسل به این شخصیت مقدس است.
او افزود:باب به معنای در و حوائج جمع حاجت است. باب الحوائج یعنی در‌های حاجت؛ یعنی هر که حاجتی دارد، می‌تواند از این طریق حاجتش را بگیرد. حضرت ابوالفضل العباس (ع) به جهت این که در درگاه خدا مقرب است، باب الحوائج خوانده می‌شود، چون می‌توان با توسل به آن حضرت، حاجت خویش را گرفت.
محمدی عنوان کرد:حضرت عباس (ع) کرامات فراوان دارد. طبیعی است که یک چنین جایگاهی صرفاً به خاطر جانبازی بزرگ حضرت عباس (ع) در کربلا حاصل نشده است. چرا که خیلی افراد دیگری در کربلا بودند که برای امامشان جانفشانی و ایثار کردند. از جمله سه برادر دیگر حضرت عباس (ع)؛ اما این که حضرت چنین جایگاه ویژه‌ای یافته است به سبب دارا بودن خصایص و فضیلت‌هایش در دوران زندگی بوده است.
این کارشناس مذهبی گفت:قطعا حضرت ابوالفضل (ع) در دوران زندگی خود مانند پدر خویش به گره گشایی در کار دیگران و رفع مشکلات و حوائج مردم می‌پرداخته است که خداوند برای آن حضرت این وجه عظیم را پس از شهادتش تا دنیا دنیاست قائل شده که هر کس دست نیاز به سوی درگاه الهی با وسیله قرار دادن حضرت عباس (ع) دراز کند ناامید باز نخواهد گشت.
ریشه تاریخی عنوان باب الحوائج او گفت:حضرت عباس (ع) در روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه متولد شدند و از کودکی همراه برادرشان امام حسین (ع) در مسیر اطاعت از خدا و دفاع از حق گام برداشتند. ایشان در واقعه عاشورا، با وجود تشنگی شدید، آب را به خاطر حفظ جان امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) نچشید و در نهایت، با فداکاری بی‌نظیر، دو دست خود را در راه دفاع از حق از دست داد. این ایثار، جایگاه او را در نزد خداوند به مقامی رساند که شیعیان جهان او را شفیع و واسطه فیض الهی می‌دانند.
اعتقاد به اجابت حاجات کارشناس مذهبی گفت:بر اساس روایات و احادیث، امامان معصوم (ع) به مقام والای حضرت عباس (ع) اشاره کرده‌اند. به عنوان مثال، امام صادق (ع) فرمودند: «عباس بن علی، چشم‌هایش نورانی بود و نزد خداوند جایگاهی والا دارد». از سویی، تجربه‌های معنوی هزاران نفر از زائران حرم ایشان در کربلا و سایر مکان‌های مقدس، گواهی بر اجابت دعا‌ها و برطرف شدن مشکلات از طریق توسل به این بزرگوار است. بسیاری از شیعیان در شرایط سخت زندگی، با نذر و دعا در کنار ضریح مطهر او، شاهد برآورده شدن نیاز‌های مادی و معنوی خود بوده‌اند.
او افزود:امروز در چهارم شعبان (سالروز میلاد حضرت عباس) اراتمندان به ذکر و دعا می‌پردازند و حاجات خود را از خداوند به واسطه ایشان طلب می‌کنند.
کارشناس مذهبی گفت:لقب باب الحوائج برای حضرت عباس (ع) تنها یک عنوان نیست، بلکه نشانه‌ای از عشق و اعتماد بی‌پایان شیعیان به مقام ایشان در نزد پروردگار است. این باور که «حضرت عباس(ع)، دری از در‌های بهشت است»، در قلب میلیون‌ها انسان مشتاق، زنده نگه داشته شده و هر ساله با تجلیل از یاد و خاطره او، بر عمق این اعتقاد افزوده می‌شود.