بزرگنمايي:

پیام خراسان - تابناک نوشت: شکست تلخ و فاجعه‌بار پرسپولیس قهرمان بلامنازع یک‌دهه اخیر ایران مقابل الهلال عربستان مهر تایید مردودی و ناکارآمدی مدیران فوتبالی ایران زد. سرخ‌پوشان که اخیرا کارتال سرمربی گران‌قیمت ترک‌تبار را همراه با سردار دورسون گلزن مطرح ترکیه‌ای به جمع خود اضافه کرده اند اگر چه خیلی امیدوار و مصمم راهی ریاض شدند اما در همان چهل دقیقه نخست با چهار گل حریف درهم شکستند تا برای ادامه مسابقه به جای تلاش برای جبران گل‌های خورده، مراقبتی تمام عیار و به اصطلاح اتوبوسی از دروازه خودی داشته باشند!
نماینده ایران در لیگ نخبگان آسیا خوش شانس بود که عطش حریف در نیمه دوم فروکش کرده و میل به تهاجم و گلزنی میان ستارگان الهلال کم شد وگرنه معلوم نبود در چنین وضعیت اسفناکی چه نتیجه ای برای شاگردان کارتال رقم می‌خورد!
از طرفی استقلال دیگر نماینده ایران هم در ورزشگاه مملو از تماشاگر آزادی برابر شرطه قعرنشین راه به جایی نبرده و با نتیجه مساوی 55 هزار هوادار خود را نا امید و خشمگین به خانه فرستاد!
بدون شک عملکرد فاجعه بار نمایندگان ایران در لیگ نخبگان که جایگاه نازل هشتم برای استقلال و نهم برای پرسپولیس را در پی داشته همه حقیقت فوتبال ما نیست! تیم‌های ایرانی آنقدر هم ناتوان و دست و پا بسته نیستند که زنگ تفریح حریفان عربستانی شوند.
استقلال و پرسپولیس بارها و بارها همین رقبای عربی و بخصوص عربستانی را با شکست بدرقه کرده اند اما شرایط متفاوت امروز ریشه در ناتوانی و ناکارآمدی مدیران فوتبال از فدراسیون گرفته تا روسای باشگاه ها دارد.
ما اگرچه از نظر امکانات سخت افزاری و لجستیکی بسیار ضعیف‌تر از آنها هستیم اما بازیکنانی به مراتب خلاق‌تر و توانمندتر از رقبای عربی داریم. کافی است نفرات ما به درستی هدایت شده و تمرکز و آرامش کافی داشته باشند، در آن صورت است که از هر رقیبی بازنده ای تمام عیار خواهند ساخت.
همانگونه که ذوب آهن اصفهان سال 2010 در حالی که همین فاصله تجهیزاتی بین تیم های ایرانی با عربستان تا حدودی وجود داشت در دو بازی رفت و برگشت الهلال را شکست داده و در نهایت فینالیست آسیا شد.
این درست که در فوتبال عربستان پول زیادی هزینه می‌شود، اما مگر فوتبال ما هنوز آماتور بوده و قراردادهای حرفه ای بسته نمی‌شود؟! یقینا خیر. ما هم پول خرج می‌کنیم اما متاسفانه باید گفت آنجا پول کلان خرج فوتبال و پیشرفت می‌شود، اینجا فقط سفره دلالان و مدیران فاسد را پر می‌کند!
وقتی یک دلال درآمدی چندین میلیاردی از کنار فوتبال فقط برای یک فصل دارد دیگر حرفی باقی نمی‌ماند! مدیران باشگاه‌ها می‌آیند و بدهی روی بدهی قبلی تیم گذاشته و می‌روند در حالی‌که اوضاع مالی شخصی‌شان به شدت بهتر شده و این تناقض را هیچ‌کس تاکنون هضم نکرده است! 
مدیرانی بدون شایستگی و لیاقت که فقط براساس روابط و وابستگی به مراکز قدرت انتخاب شده و کاری جز برهم زدن ثبات، تمرکز و آرامش و انتقال فشار به تیم بلد نیستند. اگر سهراب بختیاری‌زاده در بازی برابر شرطه عراق آن اشتباه مرگبار را مرتکب شده و با بیرون کشیدن آزادی خط آتش تیمش را خلع سلاح کرد قطعا به خاطر همین فشارهای سنگینی ست که متوجه او و دستیارانش شده وگرنه هر نوجوانی که سر سوزن آشنایی با فوتبال دارد هم می تواند بفهمد که کوشکی ناکارآمد و سرگردان در زمین، جایگزین خوبی برای آزادی نیست!
فوتبال ایران قبلا هم باخت‌های سنگین داشته که در هر جای دیگری هم می‌توانست و می‌تواند اتفاق بیافتد اما اگر این ایام به چنین شکل فضاحت‌باری تحقیر می‌شویم بیشتر به فسادی بر می‌گردد که همچون هاله‌ای خاکستری اطراف فوتبال ایران را احاطه کرده است. سودجویانی که برای کسب منافع نامشروع بیشتر، باشگاه‌های ایرانی را محله برو بیای جنس‌های روی دست مانده و بنجل خارجی و داخلی کرده‌اند!