چاپ

پیام خراسان - کارگران در حین ساخت‌وساز در یک دبیرستان در لس‌آنجلس آمریکا، فسیل‌های حیوانات دریایی ماقبل تاریخ، از جمله بقایای مگالودون و ماهی آزاد دندان‌خنجری را پیدا کردند.

دانش‌آموزان دبیرستان «سن پدرو» در لس‌آنجلس، بدون آن‌که بدانند روی یک گنجینه عظیم فسیلی درس می‌خواندند. طبق گزارشی که روز 13 سپتامبر در «لس‌آنجلس تایمز» منتشر شد، کارگران هنگام ساخت ساختمان‌های جدید، تعداد زیادی بقایای فسیلی پیشاتاریخی را پیدا کردند.
محققان دو سایت با هزاران فسیل را شناسایی کردند که طی حفاری‌های انجام‌شده از ژوئن 2022 تا ژوئیه 2024 کشف شدند.
وین بیشاف، مدیر منابع فرهنگی شرکت «اِنویکام کورپ»، که مسئولیت جمع‌آوری این فسیل‌ها را بر عهده داشت، گفت: «پیش از این، در هیچ نقطه‌ای از کالیفرنیا، چنین تراکمی از فسیل‌ها در یک مکان کشف نشده بود».
او همچنین افزود: «این بزرگ‌ترین گنجینه استخوان‌های موجودات دریایی است که تاکنون در شهرستان‌های لس‌آنجلس و اورنج، شهری در حدود 52 کیلومتری جنوب شرقی این کلان‌شهر، کشف شده است.»
یک اکوسیستم دریایی باستانی
این گنجینه شامل بقایای فسیلی حیوانات و گیاهان دریایی است که قدمت قدیمی‌ترین آن‌ها به 8.7 میلیون سال پیش باز می‌گردد. دندان‌های مگالودون‌های جوان و کوسه‌های ماکو، بقایای لاک‌پشت‌های دریایی، نهنگ‌ها و همچنین آرواره ماهی آزاد دندان‌خنجری از جمله این فسیل‌های کشف‌ شده هستند. گونه منقرض‌شده ماهی آزاد دندان‌خنجری که از خویشاوندان ماهی آزاد اقیانوس آرام محسوب می‌شود، بین 12 تا 5 میلیون سال پیش در آب‌های کره زمین زندگی می‌کرده است.
مگالودون‌ نیز یک گونه منقرض شده از کوسه‌ است که بین 23 تا 3.6 میلیون سال پیش یعنی از اوایل دوره میوسن تا اواخر دوره پلیوسن در دریاها و اقانوس‌ها زمین زندگی می‌کرد.
این فسیل‌های کشف شده نشان می‌دهند که لس‌آنجلس در دوره‌ای برای مدت طولانی زیر آب بوده‌ است. به گفته رسانه‌های آمریکایی، تیم محققان در حال بررسی ترکیب شیمیایی و معدنی سنگ‌های فسیلی هستند تا اطلاعات بیشتری در مورد گذشته زمین‌شناسی این منطقه، همچنین جو و شرایطی که منجر به فسیل‌شدن این بقایا شده، به دست آورند.

کشف بقایای پرندگان ساحلی و همچنین قطعات چوب در میان این گنجینه، نشان می‌دهد که احتمالاً در گذشته جزیره‌ای در نزدیکی سواحل این منطقه وجود داشته است.
وین بیشاف معتقد است که طوفانی بقایای گیاهان و حیوانات را به سمت یک دره زیردریایی هدایت کرده و گل و لای باعث فسیل‌شدن آن‌ها شده است. سپس، فعالیت‌های تکتونیکی و عقب‌نشینی آب‌های اقیانوسی به بیرون‌آمدن این فسیل‌ها پس از میلیون‌ها سال کمک کرده‌ است.