چاپ

پیام خراسان - دانشمندان ادعا می‌کنند که ما شاید بتوانیم از پس ترجمه زبان گیاهان بربیاییم. این دستاورد، در صورت تحقق، کمک زیادی به افزایش فهم ما از اکوسیستم‌های گیاهی و پیش‌بینی مخاطرات کشاورزی و جنگل‌ها خواهد کرد.

طبق یک گزارش منتشرشده در The Conversation، ما معمولاً گیاهان را موجوداتی منفعل درنظر می‌گیریم اما آن‌ها روش منحصربه‌فردی برای ارتباط با یکدیگر دارند. ارتباط آن‌ها بسیار بیشتر از چیزی است که روی زمین به‌نظر می‌رسد، و تحقیقات نشان می‌دهد که آن‌ها از یک سیستم ارتباطی بسیار پیچیده‌تر از آن‌چه پیش از این تصور می‌شد استفاده می‌کنند.
گیاهان از حواس خود برای ارسال اطلاعات استفاده می‌کنند. ما انسان‌ها نیز علاوه‌بر زبان گفتاری از این روش استفاده می‌کنیم. برای مثال، افرادی هستند که زبان اشاره را توسعه داده و از آن استفاده می‌کنند. برخی دیگر لب‌خوان‌های حرفه‌ای هستند. ما همچنین از توانایی‌هایی مانند حفظ تعادل، احساس موقعیت و وضعیت اندام‌های بدن، احساس تغییر دما و توانایی احساس درد برای ارتباط و تعامل با دنیا استفاده می‌کنیم.
بسیاری از ما با بوی چمنی که تازه زده شده است، آشنا هستیم. این بو حاصل مواد شیمیایی فراری است که چمن‌ها آزاد می‌کنند و ما آن را حس می‌کنیم. اما چمن‌ها با این مواد شیمیایی به گیاهان اطراف خود اعلام می‌کنند که یک شکارچی (در این مورد، باغبانی که چمن‌ها را کوتاه می‌کند) حاضر است. به این ترتیب، گیاهان آن منطقه مکانیسم‌های دفاعی خود را فعال می‌کنند.
اما ارتباط گیاهان محدود به مواد شیمیایی فرار نیست. دانشمندان در سال‌های اخیر دریافته‌اند که گیاهانی که به‌خوبی با یکدیگر ارتباط دارند، با استفاده از ریشه‌های خود یا سیگنال‌های الکتریکی یا شبکه قارچ‌های زیرزمینی یا میکروب‌های خاکی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.
ترجمه زبان گیاهان
با پیشرفت‌های فناوری و ظهور هوش مصنوعی، مطالعه روی زبان گیاهان و تلاش برای فهم و ترجمه آن در سال‌های اخیر رشد کرده است. برای مثال، الکتروفیزیولوژی (Electrophysiology) یک شاخه علمی نسبتاً جدید است که به مطالعه چگونگی انتقال و تفسیر سیگنال‌های الکتریکی درون و بین گیاهان می‌پردازد.
دانشمندان پویشگرهای الکتریکی کوچکی را (مانند سوزن‌های طبی) وارد گیاهان می‌کنند تا ببینند تغییر سیگنال‌های الکتریکی چه ارتباطی با عملکردهای گیاه، ازجمله انتقال آب و مواد غذایی و تبدیل نور به قندهای مهم دارد. آن‌ها حتی از سیگنال‌های الکتریکی مختلف استفاده می‌کنند تا رفتار گیاهان را تحت‌تأثیر قرار دهند.
بخش بزرگی از ارتباط گیاهان در داخل زمین و از طریق شبکه‌های قارچی بسیار بزرگ زیر زمین انجام می‌شود که «Wood Wide Web» نام دارد. این شبکه مانند اینترنت گیاهان و درختان است و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا منابعی نظیر آب، مواد مغذی و اطلاعات را انتقال دهند. درخت‌های بزرگ‌تر به رشد جوان‌ترها کمک می‌کنند و درخت‌ها درباره خطرات و آفت‌ها به یکدیگر هشدار می‌دهند.
بیش از 80 درصد درخت‌های زمین از طریق این شبکه گسترده با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این شبکه قارچی را باید یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های انتقال اطلاعات در دنیا به حساب آورد. جنگل‌ها می‌توانند از طریق همزیستی با قارچ‌ها خود را برای تغییرات محیطی آماده کنند.
دستکاری خاک از طریق مواد شیمیایی، جنگل‌زدایی و تغییر اقلیم ممکن است به گره‌های ارتباطی گیاهان آسیب بزند و اطلاعات و ارتباطات گیاهان را کاهش دهد. می‌دانیم که درختان می‌توانند تا حدی در واکنش به این تغییرات، واکنش‌های دفاعی و تنظیم ژن خود را تغییر دهند. اما دانشمندان گمان می‌برند که سیستم‌های ارتباطی درختان بسیار آسیب‌پذیرتر از چیزی باشد که تصور می‌شود.
افزایش مطالعات در حوزه ارتباط گیاهان اتفاقی خوشایند است. دانشمندان امیدوارند که ما به‌زودی بتوانیم زبان ارتباط گیاهان را ترجمه کنیم. این مسئله به ما کمک می‌کند تا مشکلات جنگل‌ها، پوشش‌های گیاهی و مزارع کشاورزی را بهتر بفهمیم یا پیش‌بینی کنیم.