چاپ

پیام خراسان - در بخشی از این گزارش آمده است:
این روزها و با وضعیت همسرتان چطور می‌گذرد؟
سخت و طاقت‌فرسا. بعد از حادثه معدن، حافظه‌کوتاه‌مدت همسرم مشکل جدی پیدا کرده است و دیگر چیزی یادش نمی‌ماند. تا زمانی‌ که کنارش هستم، مرا می‌شناسد اما وقتی از جلوی چشمش دور می‌شوم، همه‌چیز را فراموش می‌کند.
اگر بگویم خواهرت به خانه‌مان آمده بود، می‌گوید نه من که کسی را ندیدم. کارمان شده گریه و زاری. خواهرش گریه می‌کند، من گریه می‌کنم. دست خودمان نیست. در مورد دوستانش هم بعضی‌های‌شان را می‌شناسد و بعضی دیگر را نه.
حقوقش چقدر بود؟
9 میلیون و خرده‌ای.
علی‌آقا در کدام تونل بود؟
دقیق نمی‌دانم، اما فکر می‌کنم تونل 83 یا 30 بود. قبل از حادثه، شوهرم می‌گفت این تونل خیلی خطرناک و سخت است و اگر قرار باشد در این تونل‌کار کنم، نمی‌روم. اصلا یک جور وحشت خاصی داشت.
لحظات حادثه را به یاد دارد؟
نه هیچی.
از نظر حرکتی هم مشکل دارد یا فقط دچار فراموشی شده است؟
مشکلی برای حرکت ندارد اما اگر دستش را نگیریم و جایی نبریم، ساعت‌ها می‌نشیند و به دیوار خیره می‌شود. تا دو روز هم غذا نخورد، احساس گرسنگی نمی‌کند تا وقتی خودمان به او غذا بدهیم یا برای قضای حاجت به سرویس بهداشتی ببریم.
اصلا انگار در دنیای دیگری سیر می‌کند و توی خودش است. یک کلمه هم حرف نمی‌زند. مشکلاتش یکی دو تا نیست. سردرد دارد، سخت نفس می‌کشد و روزی 15، 16عدد قرص مختلف مصرف می‌کند.
دردش آن‌قدر زیاد است که بیشتر اوقات باید ژلوفن بخورد تا کمی تسکین پیدا کند اما همین مصرف مداوم مسکن او را ضعیف‌ترکرده است.
پس با این شرایط نمی‌توانید همسرتان را در خانه تنها بگذارید.
اصلا نمی‌شود او را در خانه تنها گذاشت، او پدر و مادر ندارد.