چاپ

پیام خراسان - به گزارش خبرنگار ایلنا، به تازگی تررویست‌ها و معارضین مسلح، وارد دمشق پایتخت سوریه شده‌اند و نظام سیاسی این کشور را ساقط کرده‌اند. بشار اسد رئیس جمهور اسبق سوریه نیز آنگونه که کاخ کرملین اعلام کرده، وارد روسیه شده و از سوی این کشور به وی پناهندگی داده شده است. در عین حال، گروه‌های مختلف مسلح و رهبران آن‌ها از جمله ابومحمد الجولانی فرمانده گروه تحریر الشام، وارد دمشق شده‌اند و در حال و هوای پیروزی هستند.
باید توجه داشته باشیم که معارضین مسلح تنها در تحریر الشام خلاصه نمی‌شوند و دیگر گروه‌های افراطی و تروریست نیز در میدان حضور دارند. افراد و گره‌هایی که بعید است به راحتی به تقسیم قدرت تن بدهند و در عین حال، منافع طیف متنوعی از بازیگران خارجی نیز در این میان مطرح است که معادلات در سوریه را پیچیده‌تر می‌کند. از این رو، ایلنا در گفتگو با «محمود حسین» نویسنده و تحلیلگر مصری سیاست بین الملل ، به واکاوی چند علامت سوال مهم با محوریت تحولات جاری در سوریه پرداخته است.
مشروح گفتگو با محمود حسین را در ادامه می‌خوانید.
تروریست‌ها و معارضین مسلح وارد دمشق شده‌اند و نظام سیاسی سوریه را ساقط کرده‌اند. از این رو، یکی از نکاتی که بسیار به آن اشاره می‌شود این است که چرا ارتش سوریه نتوانست مقاومت موثری را در برابر حمله آن‌ها انجام دهد؟ دیدگاه شما در این رابطه چیست؟
دلایل مختلفی را در این رابطه می‌توان مطرح کرد. به عنوان مثال، نظام سیاسی سوریه در بخش زیادی از دهه 2010 میلادی درگیر جنگ داخلی بود. در آن دوران، جدای از تروریست ها، طیف‌هایی از مردم این کشور برخی درخواست‌ها و مطالبات منطقی و بِحق ر ا داشتند. با این حال، دولت سوریه پس از به دست گرفتن مجدد اوضاع در این کشور، نسبت به این درخواست‌ها بی‌توجهی کرد. همین مساله موجب تضعیف نظام سیاسی سوریه و البته ارتش این کشور شد. به هر حال، ارتش نیز از مردم سوریه تشکیل می‌شود.
در عین حال، سوریه در طی سال‌های گذشته به دلیل درگیر شدن در جنگ و درگیری، با بحران‌های اقتصادی قابل توجهی مواجه شده است. این مساله سبب شد تا دولت سوریه نتواند آنطور که باید به وضعیت رفاهی مردم این کشور رسیدگی کند. از این رو، نه مردم عادی و نه نیروهای ارتش این کشور، از نظر معیشتی وضعیت خوبی نداشتند و این مساله، نارضایتی‌های جدی را در میان آن‌ها برانگیخت و انگیزه‌های آن‌ها برای مقابله با تروریست‌ها و معارضین را به شدت تضعیف کرد.
ورای همه این‌ها باید توجه داشته باشیم که طیف متنوعی از سازمان‌های اطلاعاتی و دولت‌های خارجی نیز برای سرنگون کردن دولت سوریه با یکدیگر همکاری کردند. این نیز مساله کمی نیست. در جریان درگیریهای اخیر در سوریه به عینه شاهد بودیم که تروریست‌ها کاملا مجهز بودند و از پشتیبانی پهپادی و اطلاعاتی خوبی برخوردار بودند. معادله‌ای که آن هم تا حد زیادی موجب تضعیف ارتش سوریه در مواجهه با جریان‌های مخالف شد. روای همه این ها، مطالب مختلفی در مورد فاصله گرفتن بشار اسد از محور مقاومت نیز مطرح می‌شود.
به بیان ساده‌تر، برخی محافل اینطور می‌گویند که او با فاصله گرفتن از محور مقاومت به نوعی سعی داشت تغییر رویکرد بدهد و همین مساله سبب شد تا به وعده‌های غربی‌ها دل خوش کند. تاریخ نشان داده که تکیه به این قبیل وعده‌ها با چه تبعاتی همراه است. موضوعی که در مورد بشار اسد نیز به وقوع پیوست و قاعدتا ارتش سوریه در یکچنین شرایطی توانایی دفاع از این کشور را نداشت.
رژیم اشغالگر قدس از زمان اعلام سقوط نظام سیاسی سابق سوریه، حملات هوایی گسترده‌ای را به بخش‌های مختلف این کشور انجام داده و البته که در مناطق مرزی هم بر شدت تحرکاتش افزوده است. دلیل این اقدامات چیست؟
صهیونیست‌ها وضعیعت کنونی را به مثابه یک فرصت بزرگ برای خود ارزیابی می‌کنند. آن‌ها در همین مدت کوتاه بخش‌هایی از مناطق مرزی با سوریه را اشغال کرده اند. در عین حال، دارایی‌های راهبردی دولت سوریه که برای جنگ با اسرائیل ایجاد شده بودند را هم هدفِ بمباران‌های خود قرار داده اند.
جالب است که صهیونیست‌ها تاکید کرده‌اند که از این به بعد، سوریه نیز به جبهه‌های جنگی آن‌ها اضافه شده است. اینجاست که مشخص می‌شود چرا باید تروریست‌ها را به مثابه موهبتی برای اسرائیل در نظر گرفت. آن‌ها در سوریه همان کاری را کردند که مطلوب اسرائیل و متحدانش است.
تحلیل شما از آینده سوریه چیست؟
سناریوهای مختلفی در این رابطه مطرح می‌شود. با این همه، به نظر می‌رسد که سوریه وارد دوره‌ای از جنگ و درگیری و تنش خواهد شد. گروه‌ها و کشورهای مختلف در سوریه به جان یکدیگر خواهند افتاد و از این رهگذر سعی در تامین منافع خود و سهم خواهی از قدرت خواهند داشت. این درگیری‌ها سال‌ها سوریه را به عقب خواهد راند. ترکیه، رژیم اسرائیل، مصر، اردن، عراق و دیگر بازیگران، همه و همه دیدگاه‌های متنوعی را در مورد آینده سازوکارهای مطرح در سوریه دارند.
اینکه آن‌ها به اجماع نظر برسند چندان ایده ساده و شُدنی به نظر نمی‌رسد. ترکیه و اردن و عراق باید نگران مرزهای گسترده خود با سوریه باشند. در عین حال، اردن و مصر به شدت از تفکرات اخوانی هراس دارند. موضوعی که در میان شورشیان مسلح در سوریه جای پای محکمی دارد و ترکیه از آن حمایت می‌کند. از این رو، انتظار می‌رود که کشورهای مذکور با یکدیگر به مشکل بخورند و اعراب نیز به حمایت از جریان‌های مخالف با ترکیه بپردازند. در عین حال، مرزهای سوریه با فلسطین اشغالی نیز به شدت ناامن خواهد شد. باید توجه داشته باشیم که اکنون سوریه به هم ریخته و بسامان شدنِ اوضاع در این کشور به همین راحتی‌ها اتفاق نخواهد افتاد. معادله‌ای که خبر از وقوع تنش و درگیری‌های گسترده در ادامه راه می‌دهد.
انتهای پیام/