پیام خراسان - پیش از انقلاب دانشگاه‌ها به سنگرهایی تبدیل شده بودند که در آن، جوانان با دل‌های پر از عشق به انقلاب، دور هم جمع می‌شدند و به‌دنبال راهی برای آزادی می‌گشتند؛ در این میان روزهایی مانند 16 آذر، روزی که خون دانشجویان بی‌گناه بر زمین ریخت، به نمادی از مقاومت و ایستادگی تبدیل شد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، دوران پیش از انقلاب اسلامی، روزگاری بود که هر لحظه‌اش با رنج و امید گره خورده بود؛ روزهایی که مردم در سایه سکوت سنگین رژیم، با ایمانی استوار، به دنبال آزادی و عدالت می‌گشتند؛ اصفهان، شهری که تاریخش با عشق و مقاومت عجین شده بود، در آن روزهای سخت، به یکی از پایگاه‌های اصلی مبارزه تبدیل شد.
مردمانش، از کوچک تا بزرگ، با دل‌هایی پر از عشق به آرمان‌های انقلاب، در هر قدم، نشان دادند که برای رسیدن به آزادی، از هیچ تلاشی دریغ نخواهند کرد.
در آن روزگار، حتی مطالعه یک کتاب مذهبی، جرمی بزرگ بود و هر کلمه‌ای که از دل برمی‌خاست، می‌توانست به بهای جان انسان‌ها تمام شود. اما جوانان آن زمان، با شجاعتی وصف‌ناشدنی، کتاب‌های ممنوعه را در سینه‌های خود پنهان می‌کردند و در گوشه‌های تاریک، با اشتیاقی بی‌پایان، آن‌ها را می‌خواندند. این کتاب‌ها، نه فقط کلمات روی کاغذ، بلکه جرقه‌هایی بودند که آتش امید را در دل‌ها زنده نگه می‌داشتند و راه را برای بیداری یک ملت هموار می‌کردند.
دانشگاه‌ها در آن دوران نیز به سنگرهایی تبدیل شده بودند که در آن، جوانان با دل‌های پر از عشق به انقلاب، دور هم جمع می‌شدند. در میان نماز و دعا، در میان اشک و آه، به دنبال راهی برای آزادی می‌گشتند. روزهایی مانند 16 آذر، روزی که خون دانشجویان بی‌گناه بر زمین ریخت، به نمادی از مقاومت و ایستادگی تبدیل شد. هر قطره خون، داستانی از عشق و فداکاری بود که راه را برای آینده‌ای روشن هموار می‌کرد.
بر این اساس و به بهانه ایام‌الله دهه فجر با مرتضی آرسته دبیر جمعیت پیشگامان انقلاب اسلامی به گفت‌گو نشستیم؛ تشکلی که از دهه بیست تأسیس شده و قدمت 80 ساله دارد؛ آرسته متولد اردیبهشت سال 1328 است و روزهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی را در دانشگاه اصفهان و تعدادی از مدارس گذرانده است:
ایمنا: از دوران تحصیل و فعالیت‌های خود در اصفهان قبل از انقلاب اسلامی بگویید.
آرسته: دوران دبستان و دبیرستان من در اصفهان گذشت. دبستان من در مدرسه‌ای به نام تبریزی در میدان شهدا بود و دبیرستان را در مدرسه‌ای نمونه که به آن دبیرستان نمونه می‌گفتند، در انتهای خیابان آیت‌الله خادمی گذراندم. سال آخر دبیرستان را به‌دلیل رشته ریاضی که در آن مدرسه ارائه نمی‌شد، در دبیرستان فارابی تحصیل کردم.
از حدود 15 سالگی، به‌طور جدی در محافل مذهبی و انقلابی شرکت می‌کردم. در آن زمان، با بزرگوارانی مانند حاج حسن حداد، آیت‌الله خادمی و دیگر علما در ارتباط بودیم؛ اولین سفر من با این افراد در خرداد سال 1342 بود، درست در زمانی که حضرت امام خمینی (ره) در فیضیه سخنرانی تاریخی خود را ایراد کردند؛ در آن سفر، من و دوستانم به‌طور کامل جذب شخصیت امام و از همان زمان، مقلد ایشان شدیم؛ کتاب‌های امام، مانند کتاب ولایت فقیه، به‌صورت مخفیانه منتشر می‌شد و ما با جان و دل آن‌ها را مطالعه می‌کردیم.
ایمنا: در آن دوران، چگونه کتاب‌های مذهبی و انقلابی را مطالعه می‌کردید؟
آرسته: مطالعه کتاب‌های مذهبی در آن زمان جرم بود. حتی کتاب‌هایی مانند نهج‌البلاغه و آثار دکتر شریعتی به‌صورت مخفیانه توزیع می‌شد. ما این کتاب‌ها را به‌طور پنهانی می‌گرفتیم و مطالعه می‌کردیم. ساواک به‌شدت مراقب بود و اگر کسی را با این کتاب‌ها می‌گرفتند، به‌شدت مجازات می‌کردند. حتی کتاب‌های دکتر شریعتی که از سخنرانی‌های او در حسینیه ارشاد تهیه شده بود، به‌صورت مخفیانه منتشر می‌شد و ما آن‌ها را با جان و دل می‌خواندیم. بعضی وقت‌ها حتی کتاب‌های ترجمه‌شده نهج‌البلاغه را هم می‌گرفتند و باز هم ایراد می‌گرفتند. این‌ها نشان می‌دهد که رژیم شاه چقدر از آگاهی مردم می‌ترسید.
ایمنا: فعالیت‌های شما در دوران دانشگاه چگونه بود؟
آرسته: من در دانشگاه اصفهان در رشته شیمی تحصیل کردم؛ در آن دوران، دانشگاه محیطی بود که ما می‌توانستیم فعالیت‌های خود را گسترش دهیم. در دانشگاه، با دوستانی مانند اخوان اژه‌ای و دیگران در مسجد کوچکی که در دانشگاه داشتیم، نماز می‌خواندیم و بین دو نماز، به بحث‌های سیاسی و انقلابی می‌پرداختیم؛ روزهایی مانند 16 آذر (روز دانشجو) برای ما بسیار مهم بود و در آن روزها، تمام تلاش خود را برای مبارزه با رژیم شاهنشاهی به کار می‌گرفتیم و بسیاری از دوستان ما در آن دوران شهید شدند یا به زندان افتادند.
در آن زمان، دانشگاه اصفهان مسجد نداشت و ما در یک اتاق کوچک نماز می‌خواندیم. با تلاش‌های ما و همکاری آقای همدانیان خیر بزرگ، بالاخره مسجد دانشگاه ساخته شد. آقای همدانیان با رئیس دانشگاه، دکتر معتمدی، صحبت کرد تا کلنگ مسجد زده شود؛ این مسجد بعدها به پایگاهی برای نماز و فعالیت‌های انقلابی تبدیل شد.
به یاد دارم که رئیس دانشگاه با شخصی صحبت می‌کرد و می‌گفت: «این دانشجویان چقدر امل هستند! من برای این‌ها ده‌ها جایگاه رقص گذاشتنم ولی آن‌ها را رها کردند و دنبال مسجد هستند.»
ایمنا: شما این روزها یک معلم بازنشسته هستید؛ چه شد که تصمیم گرفتید به این مسیر وارد و معلم شوید؟
آرسته: بعد از فارغ‌التحصیلی بر این باور بودم که تنها جایی که می‌توان مفاهیم انقلابی را منتقل کرد مدارس است و بر این اساس با استاد پرورش به هنرستان شاه عباس برویم و در سال 1356 همین دانشجویان آماده انقلاب اسلامی بود؛ در همان حسین جامعه معلمان را هم تشکیل دادیم و در آن فعالیت‌های انقلابی را پیش می‌بردیم.
ایمنا: در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی، چه فعالیت‌هایی داشتید؟
آرسته: در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب، ما در اصفهان فعالیت‌های گسترده‌ای داشتیم. در روز اربعین، بزرگ‌ترین تجمع مردمی در میدان امام (ره) برگزار شد و من به‌عنوان نماینده جامعه معلمان در ستاد مراسم اصفهان حضور داشتم. این تجمع، بزرگ‌ترین رفراندوم مردمی قبل از انقلاب بود که نشان داد مردم ایران به‌طور کامل از انقلاب و رهبری امام خمینی (ره) حمایت می‌کنند. در آن روز، میدان امام و بازار اصفهان مملو از جمعیت بود و سخنرانی‌های آتشینی توسط شخصیت‌هایی مانند استاد پرورش ایراد شد. این مراسم به‌قدری بزرگ بود که حتی خبرنگاران بی‌بی‌سی هم به‌صورت مخفیانه از آن گزارش می‌دادند.
ایمنا: در روز ورود امام خمینی (ره) به ایران، شما کجا بودید؟
آرسته: در روز ورود امام خمینی (ره) به ایران، من به همراه گروهی از فرهنگیان و دانشجویان اصفهان به تهران رفتیم و در مهدیه تهران مستقر شدیم؛ ما چند روز در تهران بودیم و هر روز به سوی دانشگاه تهران راهپیمایی می‌کردیم.
در روز 12 بهمن، وقتی خبر باز شدن فرودگاه و ورود امام منتشر شد، مردم تمام شب را در خیابان‌های تهران به تمیز کردن و آماده‌سازی خیابان‌ها برای استقبال از امام می‌گذراندند؛ روز ورود امام، روزی تاریخی و به‌یادماندنی بود که هیچ‌گاه تکرار نخواهد شد. در آن روز، جمعیت میلیونی به استقبال امام آمدند و فرودگاه مهرآباد مملو از جمعیت بود. امام پس از ورود، به‌صورت مستقیم به بهشت زهرا رفتند و در آنجا سخنرانی تاریخی خود را ایراد کردند.
ایمنا: از نقش مردم اصفهان در پیروزی انقلاب اسلامی بگویید.
آرسته: مردم اصفهان نقش بسیار مهمی در پیروزی انقلاب اسلامی داشتند. اصفهان از ابتدا یکی از پایگاه‌های اصلی انقلاب بود و مردم این شهر در تمام مراحل انقلاب، از تظاهرات تا اعتصابات، حضور فعال داشتند. حتی در روزهای سخت حکومت نظامی، مردم اصفهان از پای ننشستند و با تمام وجود برای پیروزی انقلاب تلاش کردند. در محرم سال 1357، تظاهرات گسترده‌ای در اصفهان برگزار شد و مردم در مساجد مختلف مانند مسجد سید، مسجد حکیم و مسجد مصلی جمع می‌شدند و به سخنرانی‌های انقلابی گوش می‌دادند. در آن روزها، بسیاری از مردم اصفهان به شهادت رسیدند، اما این شهادت‌ها باعث شد که انقلاب روز به روز قوی‌تر شود.
ایمنا: شما به‌عنوان یک معلم، چه پیامی برای نسل جوان و دانش‌آموزان امروز دارید؟
آرسته: نسل جوان باید بداند که آزادی و استقلال امروز ایران، نتیجه سال‌ها تلاش و مجاهدت مردم و رهبری‌های حکیمانه امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری است. باید قدر این آزادی را بدانند و در حفظ و تقویت آن بکوشند. انقلاب اسلامی، انقلابی بود که با رهبری امام خمینی (ره) و همت مردم به پیروزی رسید و امروز باید با وحدت و همدلی، از دستاوردهای آن محافظت کنیم. نسل جوان باید بداند که در آن دوران، حتی مطالعه یک کتاب مذهبی جرم بود و مردم تحت شدیدترین فشارها و شکنجه‌ها قرار داشتند. امروز با وجود همه مشکلات، ایران به پیشرفت‌های بزرگی در زمینه‌های علمی، صنعتی و نظامی دست یافته است و این‌ها همه نتیجه استقلال و مقاومت مردم ایران است.
کد خبر 836388
http://www.khorasan-online.ir/fa/News/820691/روایت-دانشجویانی-که-مسجد-را-به-سالن‌های-رقص-دانشگاه-ترجیح-دادند