چاپ

پیام خراسان - کتاب «هوابرد» نوشته کارل زیمر، به بررسی تاریخچه و علم انتقال بیماری‌ها از طریق ذرات هوابرد می‌پردازد و نشان می‌دهد چرا درک این موضوع در طول تاریخ با مقاومت و تأخیر همراه بوده است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از نیچر، در کتاب «هوابرد»، کارل زیمر به بررسی نقش انتقال بیماری‌ها از طریق هوا می‌پردازد و توضیح می‌دهد که چرا درک این موضوع در طول تاریخ با تأخیر و مقاومت همراه بوده است، او به ویژه به بحث‌های دوران شیوع کووید -19 اشاره می‌کند که نشان داد ویروس SARS-CoV-2 علاوه بر قطرات بزرگ، از طریق ذرات ریز هوابرد (آئروسل) نیز منتقل می‌شود.
تاریخچه این موضوع به یونان باستان بازمی‌گردد، زمانی که هیپوکرات ایده «میازما» یا فساد نامرئی هوا را به عنوان عامل بیماری مطرح کرد، این نظریه تا قرن‌ها پابرجا بود، اما در نهایت با کشف میکروب‌ها به عنوان عامل بیماری‌ها در قرن نوزدهم رد شد، با این حال تحقیقات درباره انتقال هوابرد در دهه 1930 دوباره آغاز شد، ملدرد و ویلیام ولز نشان دادند که بیماری‌هایی همچون سل و پولیو می‌توانند از طریق ذرات ریز هوا منتقل شوند، اما کار آن‌ها به دلایلی نادیده گرفته شد.
زیمر در کتاب خود نشان می‌دهد که تقسیم‌بندی علمی و نبود همکاری بین رشته‌های مختلف، مانع پیشرفت در درک انتقال هوابرد بیماری‌ها شده است. به عنوان نمونه، در حالی که پاتولوژیست‌های گیاهی از انتقال هوابرد قارچ‌ها آگاه بودند، پزشکان تا دهه 1950 همچنان این ایده را رد می‌کردند، کتاب «هوابرد» یک بررسی تاریخی جذاب و در عین حال انتقادی است که نشان می‌دهد چگونه تأخیر در پذیرش حقایق علمی می‌تواند به هزینه سلامت انسان‌ها تمام شود.
کد خبر 841225