پیام خراسان - گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز- فیلم های «خیابان خلوت کن» اصطلاحا به برخی فیلم و سریال های دهه 80 مانند «مسافری ازهند»، «خط قرمز»، «شب های برره» و... اطلاق میشد که با شروع آن سریال خیابان ها خلوت شده و مردم مشتاقانه پای تماشای آن سریال‌ها می نشستند.
اما در کنار اینکه دست سازمان صداوسیما از ساخت محتوای خوب و سریال مورد اقبال خانواده ها خالی شده گسترش روزافزون و چشمگیر سکوهای نمایش خانگی و تولیدات این سکوها و همچنین به وجود آمدن تلویبیون که دیگر مردم برای تماشای برنامه مورد علاقه‌شان مجبور به نشستن در پای تلویزیون نیستند و می‌توانند به تلویبیون مراجعه نمایند و همچنین عنصر سرگرمی شبکه های اجتماعی از جمله دلایلی است که باعث شده از برنامه «خیابان خلوت کن» فقط یک نام بماند.
با وجود همه اینها یعنی سکوهای نمایش خانگی، تلویبیون، شبکه های اجتماعی اما «پایتخت7» پس از 2دهه توانست به معنای واقعی توانست از ساعت 22 خیابان ها را خلوت کند و خانواده‌ها درکنار یکدیگر به تماشای این سریال بنشینند.
سریال پایتخت با وجود همه کاستی‌ها، ضعف‌ها و نقص‌ها اما وفاداری‌اش به ساختار اصلی سریال را حفظ کرده است. خانواده‌ای ساده و صمیمی از شیرگاه مازندران که با موقعیت‌های طنزآمیز و گاه عجیب مواجه می‌شوند. شخصیت‌پردازی‌ها در این فصل، همچنان قوی و قابل باور هستند. نقی معمولی با همان سادگی و کله‌شقی همیشگی‌اش، ارسطو با رفتارهای پیش‌بینی‌ناپذیر، هما با درایت و صبوری و حتی بهتاش، همه به‌خوبی در دل بیننده جا باز می‌کنند. رابطه‌های خانوادگی و فضای گرم خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، همچنان از نقاط دوست‌داشتنی سریال است.
شاید «پایتخت7» دوز طنز کمتری داشته باشد اما در بسیاری از صحنه‌ها طوری عمل کرده و توانسته اشک و لبخند را همزمان به مخاطب القا کند. درست است که بعضی شوخی‌ها و کنایه‌ها، از نظر برخی بینندگان، چندان بامزه نبوده اما با این حال، نمی‌توان منکر خلاقیت نویسندگان در خلق موقعیت‌های طنز و استفاده از لهجه‌ها، اصطلاحات و رفتارهای محلی برای واقعی‌تر کردن فضای سریال شد.
از دیگر نکات مثبت فصل هفتم، پرداختن به موضوعات روز جامعه است؛ از مسائل اقتصادی گرفته تا روابط اجتماعی و حتی انتقادات ظریفی که به ساختارهای رسمی وارد می‌شود. این موارد باعث شده سریال فقط به یک طنز ساده محدود نشود، بلکه لایه‌های عمیق‌تری هم برای مخاطب داشته باشد.
اما نقطه اوج پایتخت7 را می‌توان از زمان شروع سفر با کمپر به سمت مشهد دانست که درگیری لفظی بین بهتاش و نقی چالش بین نسلی را به زیبایی به تصویر کشید چنانکه در پایان این چالش احترام به بزرگتر گوشزد شد و در کنار آن فداکاری نسل z (درگیری بهتاش با خرس برای حمایت از خانواده) به زیبایی به تصویر درآمد.
قسمت آخر پایتخت که در مشهد به پایان می‌رسد سکانس هایی زیبا و تاثیرگذار بود. این انتخاب برای مکان پایانی داستان، به‌ویژه با توجه به مردم ایران به ساحت مقدس امام هشتم و نحوه زیارت موسی و شبان‌طور نقی با امام رضا (ع)، بار معنایی عمیقی داشت.
پایتخت در طول فصول مختلف خود با جغرافیا و فرهنگ بومی ایران ارتباط تنگاتنگی برقرار کرده است. فصل‌های قبلی، با تمرکز بر زندگی در یک روستای شمالی و تعاملات فرهنگی آن منطقه، تصویری از جامعه ایرانی و ویژگی‌های انسانی آن ارائه داده بود. اما در قسمت آخر پایتخت7، انتخاب مشهد به‌عنوان مکان پایانی، نه‌تنها انتقال از فضای شمالی کشور به شهری مذهبی و تاریخی است، بلکه در حقیقت نوعی بازگشت به ریشه‌ها است. مشهد به‌عنوان مرکز روحانیت و فرهنگ مذهبی ایران، می‌تواند نشان‌دهنده تلاش شخصیت‌ها برای بازسازی و یافتن آرامش در زندگی شخصی و اجتماعی‌شان باشد.
سفر خانواده معمولی به مشهد اشاره به اهمیت معنویت در زندگی انسان دارد. در طول سریال، یکی از پیام‌های کلیدی آن درگیری‌های خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی شخصیت‌هاست که در قسمت آخر، به‌ویژه در مشهد، می‌تواند به یک نوع آرامش و تطهیر ختم شود. شخصیت‌ها در طول سفر خود، هم از جنبه فردی و هم اجتماعی، به‌نوعی تجدیدنظر در زندگی‌شان می‌کنند. مشهد به‌عنوان شهری که در آن زیارتگاه امام رضا (ع) قرار دارد، به‌طور ضمنی پیامی از آرامش و رسیدن به یک نقطه رهایی در دل مشکلات روزمره به مخاطب می‌دهد.
در نهایت، انتخاب مشهد به‌عنوان محل پایان سریال نه‌تنها نمادی از تکامل شخصیت‌ها و سفر درونی آن‌هاست، بلکه این پیام را منتقل می‌کند که همیشه می‌توان از دل سختی‌ها و پیچیدگی‌های زندگی به جایی رسید که امید و آرامش را تجربه کرد. در اینجا، پایتخت 7 برخلاف برخی از انتقاداتی که به تکرار داستان و فرمول‌های ثابت سریال وارد می‌شود، توانسته با یک پایان‌بندی متفاوت و اندکی جدی‌تر، جلوه‌ای نو از امید و تفکر مذهبی را در خود گنجاند.
در نهایت باید گفت پس از ساخت ضعیف و نچسب پایتخت6 و بعد از 5 سال وقفه، اینبار پایتخت با فصل جدید خود و قصه‌ای قوی و وفادار به موقعیت فصول قبلی توانست مجدد در دل خانواده ایرانی جا باز کند و همه نگاه ها را به سمت خود معطوف سازد و پس از 2 دهه، مجدد شاهد خلوتی خیابان ها برای تماشای یک سریال خانوادگی باشیم.
کیانوش رضایی خبرنگار حوزه سینما و فعال رسانه*
انتهای پیام/
