بزرگنمايي:

پیام خراسان - دانشمندان روش جدیدی را برای بروز میگرن کشف کرده اند پیشرفتی که ممکن است به آنان کمک کند دارو‌های جدیدی برای این وضعیت ناتوان کننده ساخته شود. میلیونها نفر در جهان از میگرن رنج می‌برند که باعث حالت تهوع، درد فلج کننده و ناتوانی در بلند شدن از رختخواب برای ساعت‌های متمادی می‌شود.

از هر چهار نفر یک نفر نیز با حساسیت شدید نور، تاری دید و لکه‌های سیاه مواجه می‌شود که عملکرد عادی را برایش دشوار می‌کند. علیرغم این که میگرن پدیده‌ای رایج است دانشمندان اطلاعات کمی در مورد عوامل ایجاد کننده آن دارند و بسیاری از افراد دارویی در دسترس شان نیست که برای مقابله با آن موثر باشد.
با این وجود، محققان دریافته‌اند که پروتئین‌های متمایزی در طول میگرن ایجاد می‌شوند که از طریق منفذ‌هایی میکروسکوپی از مغز خراج شده و باعث ایجاد درد شدید می‌شوند.
برای اینکه فردی احساس درد کند میگرن باید گیرنده‌های درد را که بیرون از آن قرار دارند تحریک کند گیرنده‌هایی که محققان مدت هاست آن‌ها را می‌شناسند.
دکتر "جفری ایلیف" از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن و دکتر "اندرو روسو" از دانشگاه آیووا که در مطالعه اخیرا صورت گرفته نقش نداشته اند می‌گویند این که چگونه میگرن از مغز به بقیه بدن منتقل می‌شود تا حد زیادی یک راز باقی مانده است.
آنان نتایج مطالعه جدید را "پیشگام" خواندند و گفتند که می‌تواند به ما در یافتن دارو‌های جدید برای مبتلایان به میگرن کمک کند.
برای افراد مبتلا به سردرد متوسط دارو‌های مسکن بدون نسخه مانند ادویل و تیلنول اغلب می‌توانند کمک کننده باشند. با این وجود، برای مبتلایان به میگرن این دارو‌ها معمولا کافی نیستند. نویسندگان مقاله مرتبط با آن مطالعه از دانشگاه کپنهاگ و مرکز پزشکی دانشگاه روچستر می‌گویند دارو‌های مورد تایید سازمان غذا و داروی امریکا برای میگرن وجود دارند، اما برای بسیاری از افراد مبتلا به میگرن این دارو‌ها چندان موثر نیستند.
این بدان خاطر است که میگرن صرفا یک سردرد بد نیست بلکه شکلی جدی‌تر از آن است. بنابراین، پزشکان دارو‌هایی مانند تریپتان‌ها را تجویز می‌کنند که می‌توانند میگرن را پس از شروع آن درمان کنند.
هم چنین آنان دارو‌های ضد افسردگی، دارو‌های ضد تشنج یا مسدودکننده‌های بتا را تجویز می‌کنند که همگی باید بتوانند از میگرن پیشگیری کنند. با این وجود، تنوع زیادی در این دارو‌ها وجود دارد. آن دارو‌ها حتی اگر کارآمد باشند نیز عوارض جانبی ناخوشایندی مانند حالت تهوع، بی خوابی، مشکلات حافظه، افزایش وزن و ریزش مو دارند.
با این وجود، برای ایجاد دارو‌هایی که به طور موثرتری میگرن را درمان می‌کنند پزشکان باید بفهمند که چه چیزی باعث میگرن می‌شود. به گفته نویسنگان مقاله مرتبط با مطالعه اخیر علیرغم هزاران سال مطالعه هنوز در مورد دلیل میگرن بحث و عدم قطعیت وجود دارد. محققان مدت هاست که می‌دانند میگرن به طور مستقیم روی مغز اثر نمی‌گذارد، زیرا خود مغز توانایی احساس کردن درد را ندارد.
مغز توسط غشا‌های متعددی احاطه شده که آن را از بقیه قسمت‌های بدن جدا می‌کند و تنها آن چه کاملا ضروری است از آن عبور می‌کند. عبور مولکول‌ها از این لایه‌ها چه در حال آمدن چه در حال رفتن دشوار است.
تا پیش از این محققان نمی‌دانستند که چگونه در میگرن‌های پیچیده این موانع دور زده می‌شود. با این وجود، آنان می‌دانستند که در انواع خاصی از میگرن حدود یک ساعت تا پنج دقیقه قبل از شروع درد افراد علائم بصری عجیب و غریبی مانند تاری دید، نور‌های کور کننده و لکه‌های سیاه را مشاهده می‌کنند.
هنگام آغاز حمله میگرنی سیلی از مایعات و سیگنال‌های مغزی وجود دارد که در اطراف مغز حرکت می‌کنند و مولکول‌های کوچکی را که باعث میگرن می‌شوند با فشار به حرکت در می‌آورند.
نتیجه آن مطالعه نشان داد که در موش‌ها مولکول‌هایی که باعث میگرن می‌شوند با سوار شدن بر روی مایع از مغز از طریق یک شکاف کوچک که در آن عصب کنترل کننده صورت از مغز بیرون زده فرار می‌کنند. دکتر ایلیف و دکتر روسو می‌گویند این اولین باری بوده که کسی آن شکاف را شناسایی کرده است.
آنان گمان می‌کنند این ذرات ریز که پروتئین‌های کمی هستند می‌توانند توسط دارو‌های جدید مورد هدف قرار گیرند و میگرن را متوقف کنند.
دکتر ایلیف و روسو می‌گویند: "اگرچه مطالعه اخیر برخی از قوی‌ترین داده‌ها را تا به امروز برای نقش سیستم گلیمفاتیک* در میگرن ارائه می‌کند، اما چیز‌های زیادی برای کشف شدن وجود دارد".
آنان می‌گویندکه برخی از مولکول‌هایی که در این مطالعه جدید شناسایی شده‌اند پیش‌تر توسط شرکت‌های دارویی مورد بررسی قرار گرفته اند. سازمان غذا و دارو در سال 2018 میلادی اولین مورد از این دارو‌ها را به نام مهار کننده‌های پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین پس از پروتئین خاصی که برای مبارزه با آن طراحی شده اند را عرضه کرد.
در آن زمان بنیاد میگرن آمریکا این نوع دارو را "بزرگترین خبر در درمان و پیشگیری از میگرن در دهه‌های اخیر" نامید.
اگرچه این دارو هنوز مشکل میگرن را برای تمام مبتلایان به ان حل نمی‌کند. بنابراین، مولکول‌های دیگری که محققان یافتند می‌توانند کلیدی باشند تا "کشف اهداف دارویی جدید را امکان پذیر سازند که می‌تواند برای بخش بزرگی از بیمارانی که به درمان‌های موجود پاسخ نمی‌دهند مفید باشد".
سیستم گلیمفاتیک به سیستم شریان‌های خونی در بدن اشاره دارد که سموم و مواد زائد را از مغز و سیستم عصبی مرکزی دفع می‌کنند. نقش آن سیستم پاکسازی ضایعات اختصاصی مغز است.