پیام خراسان - آیت الله​ محمدحسن مظفر، مجتهد و مُتکلم و شاعری نامدار در نجف بود که به آسان‌گیری در احکام اسلامی برای مقلدان خود شهرت داشت. او در صدور فتوا در برخی امورات، صاحب آرای خاص از جمله جایز بودن ازدواج با اهل کتاب بود.
چندین آثار متنوع در باب قواعد و احکام و رساله به نگارش در آورده است و صاحب یک جلد دیوان شعر نیز است.
مظفر در طول 74 سال عمر پربرکت خود تنها یک بار آن هم به توفیق زیارت حرم امام رضا علیه السلام در ایران حضور یافت.
پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ ، به مناسیت 18 آبان 1334 شمسی، سالروز درگذشت آیت الله محمدحسن مظفر گزارشی از زندگی، شخصیت و آثار او را تقدیم شما علاقه مندان کرده است:
زندگینامه
محمدحسن مظفر در 12 صفر سال 1301 قمری در نجف به دنیا آمد. پدرش شیخ محمد از عالمان این شهر بود و در سال 1322 قمری دنیا را وداع گفت. مادرش دختر شیخ عبدالحسین طریحی بود. محمدحسن سه برادر به نام های عبدالنبی، محمدحسین و محمدرضا داشت که هر سه از عالمان مشهور بودند.
​محمدحسن با دختر شیخ محمدجواد شبیبی که ایشان نیز از عالمان و شاعران شهر نجف بود ازدواج کرد. محل زندگی ایشان عراق بود و در طول حیاتش یک بار آن هم در سال 1368 قمری سعادت زیارت حرم امام رضا علیه السلام او را راهی ایران کرد.
تحصیلات
مظفر علوم حوزوی را در محل تولدش، نجف آغاز کرد. مدت کوتاهی نزد شیخ محمدکاظم خراسانی و سید محمدکاظم طباطبایی یزدی و زمان بیشتری در حضور شیخ علی جواهری و شیخ الشریعه اصفهانی دروس فقه و اصول را یاد گرفت. آقابزرگ تهرانی و شیخ الشریعه اصفهانی به ایشان اجازه روایت دادند.

شاگردان
از شاگردان مظفر می توان شیخ محمدرضا و شیخ محمدحسین مظفر، شیخ عبدالهادی شیخ راضی، شیخ محمدجواد حجامی، شیخ محمدطه امام حویزی و شیخ عبدالکاظم غبان نام برد.

مجتهدی آسان‌گیر برای مقلدان خود
برخی مظفر را مجتهد آسان‌گیر در برخی موضوعات احکام می دانستند و معتقد بودند که او فتاوای خاص هم می دهد. برای مثال، مظفر بر طهارت اهل کتاب معتقد بود و ازدواج با آنان را نیز جایز می دانست.
​یا می گفت اگر یک شی پاک با یک شی نجس برخورد می کند، آن شی پاک، نجس نشده است. دیگر اینکه حکم رویت هلال را به عهده حاکم اسلامی می دانست.
مرجعیت و خدمت
آیهالله‌ مظفر هر چند از شهرت و مرجعیت گریزان بود، ولی پس از وفات آیهالله‌العظمی‌ سیدابوالحسن اصفهانی دسته‌ای از مسلمانان در امر تقلید به ایشان رجوع کردند.
آیهالله‌ مظفر، به نهاد فرهنگی جمعیت «منتدی‌النشر» نجف‌اشرف که به منظور نشر فرهنگ اسلامی تأسیس شد، اشراف و نظارت داشته و با کمک‌های خود گام‌های مؤثری را در جهت ارتقا و خدمت‌رسانی این نهاد برداشت.
آثار
محمدحسن مظفر در موضوعات متنوع کتاب می نوشت و شعر نیز می گفت. مشهورترین اثر ایشان «دلائل الصدق لنهج الحق» نام دارد. ایشان در این کتاب درصدد اثبات عقاید شیعه و تایید نظرات علامه حلی در کتاب «نهج الحق» و رد عقاید فضل بن روزبهان خُنجی در کتاب «ابطال نهج الباطل» برآمده است.

​اشعار ایشان در مجلات دینی منتشر می شد و بعدها برخی موسوعات مانند کتاب «شعرا الغری» به معرفی و بررسی شعرهای او پرداختند.
دیگر آثار مظفر عبارتند از:
1. درر الفوائد در شرح قواعد الاحکام علامه حلی
2.الافصاح عن احوال الرجال الصحاح
3.حاشیه بر کفایه و عروه الوثقی
4.وَجیزَهُ الْمَسائل (رساله عملیه‌اش)
5.رساله در فروع علم اجمالی
6.حاشیه بر رساله سید ابوالحسن اصفهانی
7.حاشیه بر مناسک حج سید ابوالحسن اصفهانی
8.حاشیه بر رساله عملیه شیخ عبدالحسین مبارک
9.دیوان شعر.
علم و اخلاق
آقابزرگ تهرانی، یکی از مجتهدانی که اجازه روایت به مظفر داده بود در کتاب «الذریعه» مظفر را «علامه آل مظفر» خوانده است. وقتی سید محمدکاظم طباطبایی یزدی در سال 1337 قمری چشم از جهان فروبست، مظفر «درس خارج» را تالیف و تدریس می کرد. 

​برخی می گفتند از بعد از وفات سید ابوالحسن اصفهانی در سال 1365 قمری کسانی برای تقلید به مظفر رجوع می کنند اما با ویژگی های رفتاری و اخلاقی که در وجودش بود از مرجعیت دینی مردم دوری می ورزید.
پس از پدرش و برادرش شیخ عبدالنبی، مظفر امام جماعت مسجد مَسابِک نجف شد و پیشنهاد امامت مسجد هندی از سید ابوالحسن اصفهانی را رد کرد.
وفات
مظفر در 23 ربیع الاول سال 1375 قمری در بغداد دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع در نجف در مقبره ای کنار پدر و برادرش به خاک سپرده شد. 
منبع: فرآوری شده در تحریریه مبلغ
کد خبر 1980615