بزرگنمايي:

پیام خراسان - رویداد24 نوشت: ابراهیم نبوی، روزنامه نگار و طنزپرداز مطرح که به «داور» مشهور بود ساعاتی پیش در شامگاه سه‌شنبه با خودکشی به زندگی خود پایان داد. لیلا و زهرا نبوی، دختران او با انتشار بیانیه‌ای که در اختیار شماری از رسانه‌ها قرار گرفته گفتند: «پدرمان، سید ابراهیم نبوی شب گذشته در شهر سیلورسپرینگ ایالت مریلند، جان خود را گرفت.
او در یک دهه‌ی اخیر «افسرده و دلتنگ» ایران بود و ناممکن بودن زندگی در وطنش، بار سنگینی را بر دوش او گذاشته بود؛ او در حالی از دنیا رفت که هرگز نتوانست با اقامت اجباری خود دور از ایران کنار بیاید».
نبوی از چهره‌های سرشناس روزنامه نگاری در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی بود و بعد از دوبار زندان رفتن در دهه 80 ایران را ترک کرد و به بلژیک رفت. او از جمله چهره‌های مطرح مطبوعاتی است که در دادگاه های سعید مرتضوی محاکمه شده است.
با آغاز به کار دولت یازدهم او اعلام کرد که هرگز قصد ترک طولانی مدت ایران را نداشته و همواره منتظر فرصتی برای بازگشت به ایران بوده است. وی معتقد بود این زمان می‌تواند بهترین زمان و شاید آخرین فرصت برای او باشد.
نبوی معتقد بود که احتمالا در بدو ورود به ایران دستگیر می‌شود و اظهار امیدواری کرده بعد از گذراندن دوره‌های زندان احتمالی، بتواند یک زندگی طبیعی را آغاز و فعالیت‌های فرهنگی خود را پیگیری کند. اظهارات او، اما با واکنش‌های تندی از جانب برخی گروه‌های سیاسی مواجه شد. شاید اگر همان زمان او در یک فضای آرام به کشور بازگشت بوده، دوران احتمالی زندانی را که پیش بینی کرده بود را هم را سپری کرده و امروز به جای خبر خودکشی، خبر اتمام محکومیت او در رسانه‌ها منتشر میشد.
ابراهیم نبوی؛ طنزپردازی که ستون هایش کم می‌شد ابراهیم نبوی در 22 آبان 1337 در شهر آستارا متولد شد، اما تحصیلات ابتدایی خود را تا سال دوم در تهران دنبال کرد و سپس به دلیل شغل پدرش، تحصیلاتش را در شهر‌های مختلف ایران از جمله رفسنجان، جیرفت و کرمان ادامه داد. او در سال 1356 در رشته‌ی جامعه‌شناسی دانشگاه شیراز پذیرفته شد ولی بعد به دانشگاه تهران انتقالی گرفت.
در سال 1359 ازدواج کرد و دو دخترش در سال‌های 61 و 62 به دنیا آمدند.
ابراهیم نبوی در دههٔ شصت با روزنامه و نشریات مختلف همکاری داشت و پس از دوم خرداد 76 در روزنامه‌های اصلاح‌طلب ستون طنز می‌نوشت. نوشته‌های طنز او در چند کتاب منتشر شده است. از آثار او می‌توان به کتاب‌های «دشمنان جامعه سالم»، «بی‌ستون»، «در خشت خام»، «راپرت‌های یومیه و تذکره‌ها»، «یک فنجان چای داغ» و «آواز‌های زیرزمین» اشاره کرد.
ستون‌های طنز ابراهیم نبوی در روزنامه‌های جامعه، توس، نشاط و عصر آزادگان، لحن و قالب متفاوتی با عموم مطالب طنز آن دوران، همچون مطالب هفته‌نامه «گل آقا» داشت و او را به یکی از چهره‌های مطبوعاتی شاخص آن دوران تبدیل کرد.
او با توقیف هر روزنامه در روزنامه جدیدی طنز می‌نوشت و مطالب طنزش از عنوان «ستون پنجم» (کنایه به جاسوسی) به «ستون چهارم» و در نهایت «بی‌ستون» تغییر نام دادند.
از ویژگی‌های سبک ابراهیم نبوی این بود که با استفاده از قالب «نقیضه» (پارودی) مطالبی درباره وقایع سیاسی روز می‌نوشت که در ظاهر لحن و قالبی جدی مانند دایره‌المعارف، بخشنامه، یا تحلیل سیاسی داشتند که با بیان غلوآمیز تبلیغات رسمی آنها را به سخره می‌گرفتند.
ابراهیم نبوی؛ از بازداشت تا مهاجرت به بلژیک نبوی یک بار در سال 1377 به دلیل فعالیت‌های مطبوعاتی به اتهام «اقدام علیه امنیت کشور» به مدت یک ماه و بار دیگر به اتهام «اهانت به مسئولان حکومتی و توهین به نظام جمهوری اسلامی» در سال 1379 زندانی شد. او در فروردین 1382 از کشور خارج شد و طی دو دههٔ گذشته با وبگاه‌های خبری رادیو زمانه، روز آنلاین، روزنامه آنلاین، هفته‌نامه گویا و صدای آمریکا همکاری داشت.
واکنش علی ربیعی به خبر خودکشی ابراهیم نبوی علی ربیعی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس در واکنش به مرگ خود خواسته ابراهیم نبوی، روزنامه‌نگار و طنزپرداز نوشت: «الان در خبر‌ها خواندم سیدابراهیم نبوی به‌طور غم‌انگیزی به زندگی خود پایان داد. طنزنویس و پژوهشگر حوزه ادبیات بود. در جای‌جای خانه‌اش، می‌شد کتاب دید. هیچ نقطه‌ای از خانه‌اش خالی از کتاب نبود. با آنکه ناراضی و مننقد بود، اما هیچ‌گاه نه تنها به دام بدخواهان ایران نیفتاد بلکه حتی آنها را نیز از نیش قلم خود در امان نمی‌گذاشت. نبوی آنجا هم تنها بود.‌ای کاش مسیر برای برگشت کشورش برای او و دیگرانی که دل در گرو ایران دارند فراهم می‌بود. به همسرش، همچنین لیلا و زهرای عزیز تسلیت می‌گویم.»