بزرگنمايي:

پیام خراسان - مطالعه‌ای جدید نشان داده است که در صورتی که جراحان در اتاق جراحی سطح بهینه‌ای از اضطراب را داشته باشند، بیماران آن‌ها عوارض کمتری را تجربه می‌کنند.

براساس این مطالعه که شامل 793 عمل جراحی است و توسط 38 پزشک در چهار بیمارستان در شهر لیون فرانسه انجام شده است، نتایج جراحی به عوامل متعددی از جمله سن، وضعیت سلامتی و شرایط بیمار بستگی دارد. با این حال به نظر می‌رسد که سطح اضطراب پزشک نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.
محققان در این مطالعه از دستگاه‌های پایش ضربان قلب برای ثبت تغییرات ضربان قلب پزشکان به عنوان معیاری برای اضطراب استفاده کردند. این دستگاه‌ها ضربان پزشکان را در پنج دقیقه اول جراحی ثبت کردند. محققان سپس با پیگیری وضعیت بیماران و نتایج جراحی دریافتند که سطح مشخصی از اضطراب جراحان با عوارض کمتری برای بیماران پس از جراحی در ارتباط است. با این حال این اضطراب با مدت اقامت بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه (آی سی یو) ارتباطی ندارد.
جیک آوتری، محقق اصلی این مطالعه به بخش سلامت یورونیوز گفت: «فیزیولوژی جراحان برای بیماران اهمیت دارد.»
توضیح احتمالی برای این نتایج غیرمنتظره این است که سطح متوسطی از اضطراب می‌تواند به پزشکان کمک کند وارد حالت «غرقگی» شده و عمیقا روی کارشان متمرکز شوند. این در حالی است که اضطراب بیش از حد ممکن است عواقب فاجعه‌بار داشته باشد.
سطح تجربه پزشکان و نوع عمل جراحی نیز احتمالا نقش دارد. در این مطالعه، بیشتر جراحی‌ها انتخابی و همه جراحان پزشکانی با مسئولیت‌های بالا بودند.
آقای آوتری افزود که اقامت در بخش مراقبت‌های ویژه و مرگ و میر در این مطالعه نادر بود و ممکن است نتایج متفاوتی در صورتی که تعداد بیشتری از بیماران در این مطالعه گنجانده می‌شد، دیده شود.
این مطالعه نشان داد که پزشکان باتجربه معمولا بدون این که تحت تاثیر قرار بگیرند قادرند که اضطرابشان را بهتر مدیریت کنند.
آقای آوتری گفت: «اندازه‌گیری اضطراب پزشکان به عوامل مختلفی وابسته است و مشخص کردن یک دلیل برای آن تقریبا غیرممکن است.»
او افزود: «اما می‌توان گفت افراد در اینجا در سطح بهینه‌ای برای عملکرد قرار دارند و این موضوع در نتایج بیماران آن‌ها مشخص است.»
به گفته آقای آوتری، دانستن سطح اضطراب یک جراح در آینده می‌تواند برای بهبود نتایج مراقبت‌های بهداشتی مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، می‌توان سطح اضطراب پزشک را همزمان روی دیوار اتاق عمل نمایش داد تا همکاران متوجه شوند که آیا زمان مناسبی برای پرسیدن سوال و ایجاد اخلال در کار جراح است یا نه.
او با اشاره به این که ورزشکاران حرفه‌ای برای هدایت تمرینات، بهبود و پیش‌بینی عملکرد نشانگرهای فیزیولوژیکی خود را بررسی می‌کنند، گفت: «اگر بتوانیم نگرشی مشابه را برای جراحان به کار بریم، این موضوع بسیار ارزشمند خواهد بود.»