پیام خراسان - یکی از محله هایی که ارامنه در تهران برای نخستین بار در آنجا ساکن شدند، ده ونک بود که به آن محله ارامنه هم می گفتند.«مهرشاد کاظمی»، تهران پژوه می گوید: «ونک خاوری (شرقی) را ونک ارامنه می‌نامیدند و قلعه‌ای داشت که جایی برای ارمنی‌های کوچنده (مهاجر) بود. در زمان محمدشاه قاجار، به خواست وزیر او میرزا آغاسی، سیزده خانوار ارمنی از چهارمحال و بختیاری به ده ونک کوچانده شدند تا با کشت و زرع، علوفه‌ سربازان دولتی را تامین کنند.
برای اسکان آن‌ها نیز دژ و قلعه ساخته شد.»

به گزارش تابناک به نقل از همشهری آنلاین؛ هر چند سال هاست این قلعه از بین رفته و اثری از آن باقی نیست، اما گستره‌ آن از باختر خیابان سئول کنونی تا خاور بزرگراه کردستان را دربرمی‌گرفت. این قلعه‌ حیاط مرکزی و چهار برج داشت. اکنون باشگاه آرارات کنونی در جایی ساخته شده است که پیش‌تر زمین‌های قلعه بود.
کاظمی ادامه می دهد: «بخش باختری هم همان ده ونک فعلی است که آن را می‌شناسیم و هنوز مانند گذشته تاریخ و هویت قدیمی اش را حفظ کرده است. در روزگار پهلوی دوم که جنگ جهانی دوم تمام شده و ساختمان‌سازی و جاده‌سازی با ضرباهنگ تندی پیش می رفت، دولت وقت ایران تصمیم گرفت زمین‌های زیادی را در اختیار بگیرد و شرکت بانک ساختمانی را تأسیس کرد تا شهرک‌هایی مثل نارمک، نازی‌آباد و... را بسازد.
چرخ اقتصاد با سرعت می‌چرخید. کارخانه‌های مونتاژ اتومبیل مثل پیکان، ژیان، شورلت و آریا شاهین هم راه‌اندازی شد. همین تحولات باعث شد به مرور، تعداد خودروها در خیابان، بیشتر و به دنبال آن ترافیک و تردد خودرو هم بیشتر شود. در نتیجه ساخت بزرگراه‌ها و جاده‌ها برای تردد آسان خودروها در ابتدای دهه 40 در دستور کار قرار گرفت.»

ساخت جاده تهران‌ـ کرج را سال 1341 آغاز کردند و 4سال بعد به اتمام رسید. بعد از اتمام ساخت جاده تهران‌ـ کرج، ساخت بزرگراه پارک‌وی (چمران فعلی) و بزرگراه شاهنشاهی (شهید مدرس فعلی) شروع شد. بعدها در این محدوده لونا پارک و شهربازی ساخته شد.
راهی که از بزرگراه چمران به لونا پارک منتهی می‌شد و قبلاً به آن جاده اوین به ونک می‌گفتند، همیشه پر از خودرو پارک شده بود که منتظر بودند سربالایی را با دنده خلاص بروند! این خیابان به خیابان برعکس تهران معروف بود؛ چراکه یک سرازیری داشت نه سربالایی و گفته می‌شد این اشتباه بر اثر خطای دید و ترفند مهندسی یود. همچنین می‌گفتند وقتی گله گاو اهالی ونک از این قسمت رد می شوند، حالت نیمه وحشی پیدا می‌کنند و بالا و پایین می‌پرند. بدین ترتیب، انواع و اقسام حدس‌های عامیانه در این ‌باره مطرح می‌شد که در هر صورت برای افرادی نوعی سرگرمی بود.»