بزرگنمايي:

پیام خراسان - ؛ این ها بخشی از اظهارات زن40 ساله ای است که برای فرار از لجنزار تباهی دست به دامان مجریان قانون شده بود. این زن جوان درباره سرگذشت تاسف بار خود به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری شفای مشهد گفت:6 سال قبل و در حالی که 34 بهار از عمرم گذشته بود با «عباس» آشنا شدم اگرچه خانواده‌ام ساکن قوچان بودند اما به خاطر آشنایی های خانوادگی، روابط ما با خانواده «عباس» ادامه داشت تا این که بالاخره مراسم مختصری برگزار شد و من و او پای سفره عقد نشستیم.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
«عباس» در مشهد کارگاه جوشکاری داشت اما از نظر مالی بسیار ضعیف بود.
به همین خاطر هم با گذشت 6 سال از دوران نامزدی هنوز نتوانسته است مراسم عروسی را برگزار کند. اما پایان هر هفته به قوچان می آمد و یکی دو روز را در منزل ما می ماند. خلاصه سال گذشته به طور ناگهانی مادرم از دنیا رفت و غم سنگینی همه وجودم را فرا گرفت چرا که من دلبستگی خاصی به مادرم داشتم و تحمل مرگ او برایم بسیار سخت بود. هربار که جمله مادرم به خاطرم می آمد که می گفت «آرزو دارم تو را در لباس عروسی ببینم!» انگار قلبم آتش می گرفت. در این شرایط بود که به پیشنهاد عباس من هم به مشهد آمدم تا غم مادرم را فراموش کنم. این بود که ابتدا به خانه پدر شوهرم رفتم ولی مدتی بعد «پدر عباس» یک واحد آپارتمانی را برایمان اجاره کرد تا عباس وسایل و لوازم زندگی اش را به آن جا ببرد.
در همین حال یک روز وقتی درخانه تنها بودم، یکی از همکلاسی های قدیمی ام به دیدنم آمد. او شنیده بود که من از قوچان به مشهد آمده ام. به همین دلیل بلافاصله به دیدارم آمد و ساعت های طولانی با یکدیگر از دوران دبیرستان و شیطنت های دوران نوجوانی سخن گفتیم و من در پایان با گریه مرگ مادرم را یادآوری کردم ولی او مرا با خود به پارک برد و چند ساعت شیرین را درکنار هم سپری کردیم ولی او روز بعد مقداری شیره تریاک برایم آورد و از من خواست برای آن که غم مادرم را فراموش کنم بهتر است چند دود از آن مصرف کنم. آن شب به راحتی خوابیدم روز بعد دوباره به سراغ «ترانه» رفتم و او هم بی درنگ مواد مخدر را در اختیارم گذاشت. بالاخره خیلی زود معتاد شدم و حالا خودم به دنبال خرید مواد مخدر می رفتم چرا که دیگر «ترانه» با ترش رویی با من برخورد می کرد. در یکی از همین روزها وقتی سوار خودروی عبوری شدم تا برای تهیه مواد به حاشیه شهر بروم ناگهان متوجه نگاه های معنادار جوان راننده شدم که از آینه جلو به من چشم دوخته بود. او همان گونه که مشغول رانندگی بود خطاب به من گفت: اگر به دنبال خرید مواد هستی، من آشنا دارم و می توانم مواد بدون غش برایت بگیرم!
خلاصه نمی دانم چرا به آن جوان اعتماد کردم و بعد از خرید مواد مخدر با هم به واحد آپارتمانی خودمان رفتیم که خالی از سکنه بود چرا که می دانستم «عباس» تا نیمه شب سرکار است و بعد هم به خانه پدرش می رود. از آن روز به بعد مدام در کنار «نعمت» مواد مخدر مصرف می کردم و او هم خودش مواد مخدر را از همان آشنایش در حاشیه شهر تهیه می کرد. مدتی بعد چنان اعتماد مرا جلب کرد که کلید یدکی خانه را به او دادم تا هر وقت دلش خواست به آن جا بیاید. این درحالی بود که من هم مانند «نعمت» به مصرف کریستال آلوده شده بودم و همواره پای بساط مواد مخدر می‌نشستم. روزها به همین ترتیب سپری می شد و من به دور از چشم «عباس» به خلافکاری هایم ادامه می دادم تا این که یک روز وقتی وارد واحد آپارتمانی شدم احساس کردم بسیاری از لوازم منزل سرجایش نیست. وقتی موضوع را با «نعمت» در میان گذاشتم او گفت: من به خاطر اعتیادم از خانه طرد شده ام و پولی برای خرید مواد نداشتم این بود که هربار مقداری از لوازم منزل شما را فروختم تا با هم مواد مصرف کنیم. حالا هم اگر شکایت کنی،آبرویت را می برم و ماجرای اعتیادت را برای خانواده ات بازگو می کنم. من هم که چاره ای جز سکوت نداشتم به کلانتری آمدم تا شاید راهی برای گریز از این شرایط بیابم اما ای کاش ...با راهنمایی های تجربی و پلیسی سرگرد احسان سبکبار(رئیس کلانتری شفای مشهد) بررسی های تخصصی برای دستگیری راننده جوان و اقدامات مشاوره ای برای رهایی این زن از لجنزار تباهی در دایره مددکاری اجتماعی کلانتری آغاز شد.
ماجرای واقعی با همکاری پلیس پیشگیری خراسان رضوی