بزرگنمايي:

پیام خراسان - به گزارش خبرنگار سلامت ایونا به نقل از ایسنا، محققان دریافتند که عضلات برای جهت دهی گوش ها به سمت منبع صدا حرکت می کنند.
به نقل از گاردین، اما در حالی که گوش انسان به مراتب بی حرکت تر است، ردپایی از سیستم گوش متحرک اجداد ما در آن باقی مانده است که «فسیل نورون» نامیده می شود.
آندریاس شروئر (Andreas Schröer)، نویسنده ارشد این تحقیق از دانشگاه زارلند آلمان می گوید: اعتقاد بر این است که اجداد ما حدود 25 میلیون سال پیش توانایی حرکت دادن گوش خود را از دست دادند.
با این حال، ما توانسته ایم نشان دهیم که مدارهای عصبی هنوز در حالات خاصی، عمل می کنند و این یعنی مغز ما برخی از ساختارها را برای حرکت دادن گوش ها حفظ کرده است حتی اگر ظاهرا چنین ساختارهایی دیگر مفید نباشند.
این گروه پیش از این دریافته بود که حرکت این عضلات در انسان به جهت صداهایی که به آن توجه می کنند، مربوط می شود. اکنون آنها دریافته اند که برخی از این ماهیچه ها زمانی فعال می شوند که انسان با توجه بسیار بالا به یک صدا گوش می دهد.
این گروه گزارش دادند که از 20 فرد بزرگسال بدون مشکل شنوایی خواستند به یک کتاب صوتی پخش شده از طریق بلندگو همزمان با پخش پادکست از همان مکان گوش دهند.
آنها سه سناریوی مختلف ایجاد کردند. در ساده ترین سناریو، پادکست با صدایی کمتر از کتاب صوتی پخش می شد و تفاوت زیادی در زیر و بم بین صداها وجود داشت. در «سخت ترین» سناریو، دو پادکست پخش می شد که در مجموع بلندتر از کتاب صوتی بودند و یکی از پادکست ها با صدایی مشابه با کتاب صوتی صحبت می کرد.
محققان علاقه مند بودند که دریابند که آیا سیستم گوش و حرکت در انسان به شنوایی با تلاش بالا، حساس است یا خیر. شروئر می گوید: سعی کنید بفهمید یک فرد در یک رستوران تقریبا خالی چه می گوید و سعی کنید صحبت کردن همان فرد را در یک رستوران بسیار شلوغ درک کنید.
هر شرکت کننده سه سناریوی مختلف را دو بار تجربه کرد. سپس این کار با گوینده در موقعیت دیگری در اتاق تکرار شد. هر شرکت کننده مجموعه ای از الکترودها را پوشیده بود که به محققان اجازه می داد فعالیت الکتریکی تولید شده توسط عضلات درگیر در تکان دادن گوش ها را ثبت کنند.
پس از هر آزمایش، از شرکت کنندگان خواسته شد تا میزان تلاش خود را برای گوش دادن به کتاب صوتی ارزیابی کنند.
نتایج نشان داد که تلاش های شنیداری درک شده شرکت کنندگان و تعداد دفعات از دست دادن تمرکز در گوش کردن به کتاب صوتی، با تغییر سناریو از ساده ترین به سخت ترین افزایش یافت.
این گروه دریافتند که فعالیت در عضلات گوش فوقانی که گوش را به سمت بالا و بیرون حرکت می دهد، در سخت ترین شرایط گوش دادن نسبت به شرایط آسان و متوسط بیشتر است. آنها همچنین دریافتند که عضلات گوش خلفی که گوش را به سمت عقب می کشند، زمانی که صداها از پشت شرکت کننده می آید، فعال تر از جلوی آنها هستند.
شروئر می گوید: تقریبا هیچ کس توانایی حرکت دادن داوطلبانه گوش های خود را نداشت، بنابراین نتایج ما به توانایی فرد در انجام این کار مربوط نمی شود.