پیام خراسان - گولیت در این قسمت از کتابش، اهمیت ضربات ایستگاهی در فوتبال را برای ما شرح می‌دهد.
طرفداری | پس از آن‌که در قسمت سیزدهم کتاب رود گولیت، از رهایی بارسلونا از تکیه زیادی به لیونل مسی، اهمیت یک خط دفاع قوی در مسیر قهرمانی، کمرنگ شدن جوانب فیزیکی فوتبال و افت منچستریونایتد و میلان گفته شد، حالا به مبحث جذابی در دنیای فوتبال می‌رسیم.
فصل ششم توپ مرده کرنرها و ضربات ایستگاهی هنوز هم به‌طرز عجیبی دست‌کم گرفته می‌شوند. در واقع می‌توان از توپ‌های مرده، سود زیادی برد. باشگاه خاص و انگلیسی ویمبلدون، واقعاً می‌دانست چطور از این بخش از بازی بیشترین بهره را ببرد. بسیاری از تیم‌ها در استفاده مؤثر از ضربات ایستگاهی ناموفق هستند، با اینکه همین ضربات می‌توانند نتیجه بازی را تعیین کنند. همه چیز به توافق روی یک تاکتیک و تمرین، تمرین و تمرین بازمی‌گردد.
دیوار دفاعی دیوار، مسئولیت دروازه‌بان است. این وظیفه دروازه‌بان است که تعیین کند دیوار کجا قرار گیرد و چند بازیکن جلوی ضربه ایستگاهی بایستند. به‌طور کلی من فکر می‌کنم دیوار چیز خوبی است و به‌عنوان مربی، همیشه دوست داشتم دروازه‌بانم از آن استفاده کند. یک‌بار دروازه‌بانی داشتم که تصمیم گرفت دیوار نگذارد و توپ از فاصله نسبتاً زیادی وارد دروازه شد. تنها امتیازی که به دروازه‌بانی می‌دهم که نمی‌خواهد دیوار بچیند _ چرا که به‌طور نظری دید او را به توپ می‌گیرد _ این است که یکی-دو بازیکن را از دیوار بیرون بکشم تا شکافی ایجاد شود.
دروازه‌بان‌هایی که برای ضربه ایستگاهی دیوار نمی‌چینند، اغلب با دیوار حریف روبرو می‌شوند که جلوی آن‌ها شکل می‌گیرد. بازیکنی که ضربه ایستگاهی را می‌زند، چند بازیکن می‌فرستد تا در یک خط بایستند، چرا که چنین دیواری به متخصص ضربه ایستگاهی در نشانه‌گیری کمک می‌کند. هدف این است که بین بازیکن دوم و سوم دیوار، هدف‌گیری شود.
من ترجیح می‌دهم بازیکنان قدبلند به جای کناره‌های دیوار که زمانی رایج بود، در مرکز دیوار بایستند. بازیکنان کوتاه‌تر می‌توانند در دو طرف قرار گیرند. تقریباً همه توپ‌هایی که از روی دیوار عبور می‌کنند، بین نفر اول و دوم یا دوم و سوم رد می‌شوند.
بیشتر دیوارها از چهار بازیکن تشکیل می‌شوند. در کنار آن معمولاً بازیکنی قرار دارد که اگر ضربه در دو مرحله زده شود، به سمت توپ می‌دود. دروازه‌بان‌ها ممکن است برای ضربه‌ای نزدیک‌تر به دروازه، دیواری پنج نفره انتخاب کنند؛ برای مثال، اگر ضربه ایستگاهی در حاشیه محوطه جریمه باشد. با حضور پنج نفر در دیوار، عملاً زننده ضربه را وادار می‌کنید که توپ را به سمتی بزند که دروازه‌بان ایستاده است. اگر ضربه از چسبیده به محوطه جریمه زده شود، فاصله دیوار تا دروازه معمولاً برای ضربه‌ زدن از بالای دیوار، خیلی کوتاه است. مسی، مارادونا و شاید میشل پلاتینی می‌توانستند این کار را بکنند؛ احتمالاً دیگر کسی نیست که بتواند آن‌قدر به توپ قوس بدهد.
متخصصان ضربات ایستگاهی بازیکنان باهوش اگر ببینند دروازه‌بان از بازیکنان می‌خواهد بپرند، توپ را زیر دیوار می‌زنند. یک متخصص خوب ضربه ایستگاهی می‌داند که دروازه‌بان از مدافعان حاضر در دیوار، چه انتظاری دارد. به همین ترتیب، دروازه‌بان هم باید بداند زننده ضربه چه ترجیحاتی دارد.
اگر بازیکن پشت توپ، علی‌رغم تمام اقدامات دفاعی، ضربه‌ای دقیق بزند، تنها واکنش ممکن تشویق است؛ آفرین به این متخصص. اگر دروازه‌بان در جای خود باقی مانده باشد، واضح است که کار زننده ضربه فوق‌العاده است. دروازه‌بان‌ها اغلب اشتباه می‌کنند و معمولاً از روی تردید، پیش از ضربه به چپ یا راست حرکت می‌کنند یا حتی شیرجه می‌زنند. این یک اشتباه فاحش است، چون دروازه‌بان‌ها معمولاً می‌توانند روی آمدن توپ به‌سمت خودشان حساب باز کنند. بعضی وقت‌ها حتی خودشان هم به دستورات خود عمل نمی‌کنند.
کسی که ضربه ایستگاهی می‌زند، ترجیح می‌دهد توپ کمی عقب‌تر از محوطه جریمه قرار داشته باشد؛ دست کم، بیشتر آن‌ها چنین هستند. بیست متر فاصله‌ای ایده‌آل است. پیر فن‌ هویدونک، بازیکن سابق تیم ملی هلند که برای ناتینگهام فارست، سلتیک، فنرباحچه، بنفیکا و فاینورد بازی کرد، پادشاه بی‌تاج و تخت ضربات ایستگاهی در آن فاصله بود: او با تمرین‌های مداوم، خود را به بهترین ضربه ایستگاهی‌زن دنیا تبدیل کرد.
پیر، کاملاً راضی بود که توپ را چند متر عقب‌تر بگذارد، در حالی که سایر بازیکنان اغلب سعی می‌کنند به‌طور پنهانی توپ را کمی جلوتر بگذارند. آن‌ها فقط کار خود را سخت‌تر می‌کنند. با یکی دو متر فاصله بیشتر، فن‌ هویدونک می‌توانست به توپ قدرت بیشتری بدهد و این فاصله اضافه باعث می‌شد توپ فرصت داشته باشد به اندازه کافی نزول کند و درست زیر تیرک دروازه وارد شود.
کرنر چرا بعضی بازیکنان ترجیح می‌دهند کوتاه کرنر بزنند؟ عمدتاً برای سردرگم کردن دفاع و بیرون کشیدن مدافعان از محوطه شلوغ جلوی دروازه. نتیجهٔ کرنر کوتاه ممکن است متفاوت باشد، اما هدف این است که دو مدافع را از محوطه بیرون بکشد. اگر فقط یک مدافع بیرون بیاید، دو بازیکن کنار نقطه کرنر، به راحتی از او عبور می‌کنند. برای کرنری کوتاه، دو مدافع باید بیرون بیایند.
کرنرهای کوتاه، مدافعان را از جلوی دروازه دور می‌کنند
---------> مسیر بازیکن
———> مسیر توپ اگر یک بازیکن هم در حاشیه محوطه جریمه قرار گیرد تا پاس مستقیمی از روی کرنر دریافت کند، یک مدافع دیگر هم مجبور می‌شود از محوطه بیرون بیاید. هرچه تعداد مدافعان داخل محوطه کمتر باشد، کار تیم مهاجم برای ضربه سر زدن به توپ، راحت‌تر است.
جالب این‌جاست که مدافعان اغلب دیدگاهی مخالف دارند: هرچه تعداد مهاجمان در محوطه کمتر باشد، کار دروازه‌بان برای گرفتن توپ راحت‌تر است. اگر تیم مدافع، دو مهاجم در خط میانی زمین قرار دهد، تیم مهاجم مجبور می‌شود بازیکنان بیشتری را عقب بکشد تا احتمال ضدحمله سریع را در صورتی که دروازه‌بان توپ را بگیرد و آن را به جلو پرتاب کند، پوشش دهند. بارسلونا سه مهاجم در خط حمله قرار می‌داد. وظیفه دروازه‌بان این بود که یکی از آن‌ها را برای ضدحمله سریع پیدا کند. یک مشکل اضافه این بود که بازیکنان بارسلونا معمولاً قدکوتاه بودند و بنابراین در نبردهای هوایی آسیب‌پذیر بودند. در واقع، بازیکنان بارسلونا اغلب خودشان هم کرنر را به‌صورت کوتاه اجرا می‌کردند، چون مهاجمان‌شان در نبردهای هوایی، در موضع ضعف قرار داشتند.
با حضور سه بازیکن از بارسا در خط حمله، تیم حریف باید چهار مدافع در عقب زمین نگه دارد: یکی در لبه محوطه جریمه و یک یا دو نفر در میانه میدان. این یعنی فقط سه یا چهار بازیکن باقی می‌مانند که بتوانند روی کرنر ارسالی، ضربه سر یا شوت بزنند. 

---------> مسیر بازیکن
———> مسیر توپ

یک روش جایگزین برای ارسال کرنر، سانتر کردن توپ به‌ شکل کات‌دار به سمت تیر نزدیک است تا توپ با ضربه سر، به‌سمت چند مهاجم که در حال ورود به محوطه شش قدم هستند، هدایت شود. در اغلب موارد این چنینی، تنها لمس توپ مساوی است با گلزنی. برای این کار، به یک بازیکن قدبلند و قوی نیاز دارید تا ضربه اول را بزند؛ در غیر این صورت، مدافع یا دروازه‌بان به‌راحتی می‌تواند توپ را به بیرون بفرستد و کل ماجرای ضربه سر از بین می‌رود. در میلان، این مؤثرترین شیوه ما برای ارسال کرنر بود.

به بازیکنانی که به سمت جلو می‌دوند، پاس داده خواهد شد تاکتیک هوشمندانه دیگر برای کرنر این است که پنج بازیکن به داخل محوطه یورش ببرند، در حالی‌که نفر ششم به عقب برمی‌گردد و ناگهان در لبه محوطه جریمه ظاهر می‌شود. این بازیکن اغلب از آن نقطه _ حدود شانزده متری دروازه _ فرصت شوتزنی مستقیم دارد. این ترفند را فقط یک‌بار می‌توان به‌عنوان غافلگیری استفاده کرد. وقتی تیم مقابل بفهمد این حرکت بخشی از برنامه شماست، به‌عنوان اقدام احتیاطی یک مدافع بین نقطه پنالتی و لبه محوطه قرار خواهد داد تا دیگر نتوانید آن را تکرار کنید.

و نفر ششم برعکس آن‌ها می‌دود تا از پشت محوطه جریمه صاحب فرصت شود پایان فصل ششم
داغ‌ترین‌ها ????????????????????????
اینتر حفظ آرناتوویچ را به طارمی ترجیح می‌دهد فوتبال از دریچه فان؛ اگر مانع گاز گرفتن سوارز شوید! پاسخ تند اخباری به جنجال شجاع: بابت دریبل دو طرفه خوردن شاکی بود وینی برود، هالند می‌آید؛ سناریوی جذاب رئال مادرید برای تابستان سوپرگل ماتیاس سوله به لاتزیو / فیلم